Θρησκευτική ισλαμική πολιτική - το μέλλον του δυτικού κόσμου;

Giulio Meotti

Αυτό συμβαίνει ήδη στο ηνωμένο Βασίλειο.

Κοιτάζοντας την κατάσταση στην κυβέρνηση της Βρετανίας, μπορεί κανείς μόνο να ρωτήσει: 

Πού πηγαίνει από εδώ και πέρα; 

Ένα άρθρο γνώμης.

Ο Giulio Meotti είναι Ιταλός δημοσιογράφος στην εφημερίδα Il Foglio και γράφει μια στήλη δύο φορές την εβδομάδα για την Arutz Sheva. Είναι συγγραφέας 20 βιβλίων, συμπεριλαμβανομένου του "A New Shoah", που ερεύνησε τις προσωπικές ιστορίες των θυμάτων τρομοκρατίας του Ισραήλ, που δημοσιεύθηκε από το Encounter. Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί σε έντυπα όπως η Wall Street Journal, το Gatestone Institute και το Die Weltwoche. Είναι επίσης Middle East Forum Writing Fellow.

-

Guilio Meotti

26 Ιουλίου 2024

Κοιτάζοντας την Αγγλία σήμερα, ο Paul Verlaine θα ξαναγράψει: "Je suis l'Empire à la fin de la décadence". («Είμαι η Αυτοκρατορία στο τέλος της παρακμής».)

Ο μεγάλος Εβραίος ιστορικός David Abulafia γράφει στην Telegraph ότι η «επιβίωση του Ηνωμένου Βασιλείου ως φάρου ελευθερίας» βρίσκεται σε κίνδυνο. Η προειδοποίηση ενός από τους κορυφαίους ειδικούς για τον Μεσαίωνα δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη.

Μετά από 14 χρόνια αποτυχίας των Συντηρητικών, αρχίζει η μακρά αποτυχία των Εργατικών.

Ο Keir Starmer, ο νέος πρωθυπουργός, έχασε πολλούς εν ενεργεία βουλευτές των Εργατικών και πιθανούς υπουργούς από «ανεξάρτητους υπέρ της Γάζας»: τον Shockat Adam (Leicester), τον Adnan Hussain (Blackburn) και τον Iqbal Hussain Mohamed (Dewsbury). Είμαστε μάρτυρες της εμφάνισης μιας ρητά ισλαμικής εσωτερικής πολιτικής, με μέλη που εκλέγονται με ρητά ισλαμικούς καταλόγους. Η φιλο-Χαμάς είναι τώρα το έκτο μεγαλύτερο πολιτικό μπλοκ στο Κοινοβούλιο.

Στο νέο Κοινοβούλιο, ένας σημαντικός αριθμός βουλευτών θα κάθεται κατ' εντολή μιας συγκεκριμένης εθνοτικής ή θρησκευτικής κοινότητας και θα ζει για να εξυπηρετεί το αντιληπτό συμφέρον αυτών των ίδιων κοινοτήτων.

Στο Μπέρμιγχαμ, η σκιώδης υπουργός Δικαιοσύνης των Εργατικών, Μουσουλμάνα Shabana Mahmood, απέρριψε την πρόκληση του Akhmed Yakoob, ακτιβιστή υπέρ της ανεξαρτησίας της Γάζας. «Δεν είναι ποτέ αποδεκτό να αρνείσαι σε κάποιον την πίστη του, να τον στιγματίζεις ως άπιστο», δήλωσε η Shabana. «Ξέρω πώς μοιάζει ένας μουσουλμάνος. Ένας μουσουλμάνος μου μοιάζει. Γνωρίζω ποιες είναι οι μουσουλμανικές αξίες. Οι μουσουλμανικές αξίες είναι δικές μου».

Νωρίτερα, εμφανίστηκε ένα βίντεο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στο οποίο ο Yakoob ισχυρίστηκε ότι οι Βρετανοί μουσουλμάνοι θα «ένοιωθαν την οργή του Αλλάχ» αν καλούσαν πολιτικούς των Εργατικών στα σπίτια τους ή πόζαραν για μια φωτογραφία μαζί τους.

Εδώ καταλήγει η Αγγλία, με έναν αριστερό ισλαμιστή πολιτικό να πρέπει να αγωνιστεί για μια θέση εναντίον ενός ακτιβιστή της ισλαμικής ανεξαρτησίας.

Τις ημέρες πριν από τις εκλογές, η Angela Rayner, «η κόκκινη βασίλισσα των Εργατικών», νούμερο δύο στο κόμμα του Starmer και νέα αναπληρώτρια πρωθυπουργός, πήγε στους μουσουλμάνους για να ζητήσει την ψήφο τους. Στην πραγματικότητα, δεν ζητάει απλά: εκλιπαρεί. Μόνο άντρες σε qamis, το τυπικό πακιστανικό φόρεμα. «Ξέρω ότι οι άνθρωποι είναι θυμωμένοι με αυτό που συμβαίνει στη Μέση Ανατολή», τους είπε η Angela. «Αν η παραίτησή μου από βουλευτής οδηγούσε τώρα σε κατάπαυση του πυρός, θα το έκανα. Θα το έκανα».

Το μέλλον είναι τώρα!

Η Ayaan Hirsi Ali εξήγησε ότι οι Εργατικοί θα εισαγάγουν νόμο για την προστασία του Ισλάμ από την κριτική. «Υπό την πίεση του ισλαμικού λόμπι, το οποίο αυξάνεται στην εξουσία, η νέα κυβέρνηση των Εργατικών εξετάζει το ενδεχόμενο θέσπισης νομοθεσίας που θα βλάψει ανεπανόρθωτα την ελευθερία του λόγου και θα καταπνίξει κάθε δυνατότητα κριτικής του ριζοσπαστικού Ισλάμ».

Μετά το Brexit, η Αγγλία υπό τους ψεύτικους Συντηρητικούς εγκατέλειψε τον Πολωνό υδραυλικό και τον Ρουμάνο ξυλουργό για να έχει απολύτως γελοίους μη ευρωπαϊκούς αριθμούς μετανάστευσης. Τόσο γελοίο που ακόμη και οι Εργατικοί προσποιήθηκαν ότι ήθελαν να κάνουν κάτι γι' αυτό.

Ας δούμε τις τρεις πόλεις όπου κέρδισαν οι ισλαμιστές βουλευτές: Leicester, Blackburn και Dewsbury.

«Στο Leicester όλοι είναι μειοψηφία», τιτλοφορείται ο Guardian, πανηγυρίζοντας για «το τέλος της λευκής και χριστιανικής πλειοψηφίας της πόλης». Ο Χριστιανισμός αντικαταστάθηκε από το Ισλάμ: «Στο Leicester, ένα τζαμί Deobandi, που χτίστηκε το 2000, έχει θέα στην εδουαρδιανή εκκλησία του Αγίου Φιλίππου, που ξεκίνησε το 1909. Το εκκλησίασμα της εκκλησίας είναι 30, ένα μείγμα λευκών, ινδικών και αφρικανικών. Το τζαμί απέναντι χωράει 500 άτομα».

Ο Independent ανακοίνωσε σε θριαμβευτικούς τόνους: «Leicester, η πρώτη πόλη όπου οι λευκοί αποτελούν μειονότητα». Η πόλη έχει εξισλαμιστεί τόσο γρήγορα που σήμερα ο μουσουλμανικός πληθυσμός είναι 20%  (το 2001 οι μουσουλμάνοι ήταν 11%). Σήμερα, το Ισλάμ είναι η πλειοψηφία μεταξύ των παιδιών στην πόλη.

Στο Blackburn υπάρχουν περισσότερα από 40 τζαμιά και το ένα τέταρτο του πληθυσμού είναι ήδη μουσουλμάνοι, καθώς και περιοχές που αποτελούνται κατά 95% από εθνοτικές μειονότητες.

Και το Dewsbury; Για να γράψει «Ανάμεσα στα τζαμιά», ο Ed Husain επισκέπτεται ένα τζαμί στο Dewsbury: «Υπάρχει ένα "τμήμα της Σαρία" στο τζαμί που ασχολείται με διαζύγια και γάμους. Το τζαμί υπήρξε εκκλησία...».

Νέες αφίσες εμφανίστηκαν στις στάσεις λεωφορείων του Λονδίνου αυτή την εβδομάδα: «Αλλάχ». Και προσκλήσεις για δωρεά ζακάτ (Zakat - Wikipedia) σε τζαμιά.

Αυτό θα δούμε στη χώρα που υπήρξε, για πολύ καιρό, φάρος ελευθερίας και αξιοπρέπειας, τη χώρα που μόνη της καλούσε άλλους Ευρωπαίους να πολεμήσουν στις θάλασσες, στον αέρα και στις παραλίες.

ΠΗΓΗ: Sectarian Islamic politics - the future of the Western world? | Israel National News - Arutz Sheva

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΜΑΡΙΓΩ ΖΑΡΑΦΟΠΟΥΛΑ