Δημοσιεύω αυτό το άρθρο που δημοσιεύθηκε από τον Δρ Hildegarde Staninger που παρουσιάστηκε το 2009 στο Εθνικό Μητρώο Περιβαλλοντικών Επαγγελματιών και δημοσιεύθηκε στο Journal of Sustainability.
Οι διαφάνειες ήταν μέρος της ιστορικής παρουσίασής της.
Σε αυτό το άρθρο, έδειξε ότι ένα άτομο στην Καλιφόρνια εμβολιάστηκε κατά της πολιομυελίτιδας με φορείς που προκαλούν καρκίνο SV40 μέσω αεροψεκασμών.
Η έρευνα της Δρ Staninger είχε τεράστια ιστορική σημασία για την τρέχουσα κατανόηση των προηγμένων νανοϋλικών και των τσιπ εγκεφάλου mesogen, τα οποία βρήκα και ανέλυσα επίσης σε μη εμβολιασμένο αίμα Covid19 μέσω μικροσκοπίας σκοτεινού πεδίου.
Έγραψε στην εργασία της ότι πραγματοποιούνταν μαζικοί εναέριοι εμβολιασμοί που έγιναν από διάφορες πολυμερείς βιο-νανοτεχνολογίες.
Συζητά αυτές τις υδρογέλες, τις νανο-πηκτές πυριτίου και τους μαλακούς ενεργοποιητές, οι οποίοι χρησιμοποιούνται επίσης για μαλακή ρομποτική, ως συστήματα χορήγησης εμβολίων που είναι σε θέση να παρακάμψουν την ανοσολογική απόκριση.
Εξηγεί επίσης πώς πάνω από μισό εκατομμύριο άνθρωποι υποβλήθηκαν σε εναέρια φυτοφάρμακα για να φέρουν το φορτίο του ιού του Δυτικού Νείλου από 48 σε 35.
Εξηγεί ότι ο εμβολιασμός πραγματοποιήθηκε μέσω αυτών των αεροψεκασμών, που εισήγαγαν σήμα SV40 poly (A) το οποίο θα ενσωματωνόταν σε αδρανή ανεμοβλογιά και θα προκαλούσε αυξημένα κρούσματα έρπητα ζωστήρα στον πληθυσμό και έχει συσχετιστεί με την ανάπτυξη καρκίνων.
Συμπεριλήφθηκε επίσης το καψίδιο του ιού Ebstein Barr και ο κυτταρομεγαλοϊός και το άτομο που δοκιμάστηκε βρέθηκε να έχει εμβολιαστεί κατά της πολιομυελίτιδας μέσω αυτού του αεροψεκασμού.
Γνωρίζουμε ότι τα βιολογικά όπλα Covid 19 περιέχουν SV40.
Τα εμβόλια πολιομυελίτιδας είχαν μολυνθεί με αυτό ιστορικά και προκάλεσαν καρκίνους turbo σε μελέτες.
Περιέγραψε πώς ο εμβολιασμός της πρώιμης παιδικής ηλικίας με πολιομυελίτιδα συσχετίστηκε με την ανάπτυξη μεσοθηλιώματος που οι γιατροί συνήθως αποδίδουν στην αμιάντωση και μπορεί να είναι ένας σημαντικός συμπαράγοντας.
Επίσης, οι πρώτες μελέτες εμβολίων DNA ήταν η βάση της γονιδιακής θεραπείας.
Αυτή η ιστορική έρευνα φέρνει στο προσκήνιο πολλαπλά ζητήματα προς εξέταση - σχετικά με τη συσχέτιση του εμβολιασμού - φανερού ή συγκεκαλυμμένου - και την αύξηση των χρόνιων ασθενειών και των καρκίνων.
ΑΦΗΡΗΜΕΝΟ:
Η χρήση περιβλημάτων αδενοϊικής πρωτεΐνης ως ειδικά συστήματα ανοσοποίησης και χορήγησης νανογονιδίων έχει παρατηρηθεί σε ένα άτομο, το οποίο δεν εμβολιάστηκε ποτέ για πολιομυελίτιδα ή είχε γονείς που εμβολιάστηκαν.
Ένας τίτλος 1:128 Tier I, II και III παρατηρήθηκε μέσω κλινικών δοκιμών μιας γυναίκας μετά από έκθεση σε αεροψεκασμό για τον ιό του Δυτικού Νείλου στο Anaheim, CA, κατά την άνοιξη του 2009.
Η χρήση της ανάλυσης PCR έδειξε θετικές μετρήσεις πρωτεϊνικής ζώνης για KD-45 (Simian Green Monkey polio virus-40) όπως σχετίζονται με τα αρχικά ευρήματα της έρευνας για τον καρκίνο της πρώην κορυφαίας ερευνήτριας του Αμερικανικού Ινστιτούτου Καρκίνου, Δρ Mary Sherman στη δεκαετία του 1950.
Οι τροποποιήσεις του νόμου περί χημικού και βιολογικού πολέμου του 1949 τον Δεκέμβριο του 2007, αναφέρουν ότι σύμφωνα με τα μέτρα ελέγχου της τρομοκρατίας και των ταραχών μπορούν να συμβούν μαζικοί εναέριοι εμβολιασμοί.
Πολλά από τα νέα βιολογικά φυτοφάρμακα κατασκευάζονται από διάφορα υλικά βιο-νανοτεχνολογίας που χρησιμοποιούν τις ίδιες τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται στην τεχνολογία ρινικών εμβολίων.
ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΤΩΝ ΑΕΡΟΨΕΚΑΣΜΩΝ
Η χρήση εναέριων επανδρωμένων και μη επανδρωμένων οχημάτων για αεροψεκασμούς υπό κρατικές και ομοσπονδιακές εντολές για έλεγχο φορέων ξεκίνησε βάσει της Πράξης της Γενεύης για τα χημικά και βιολογικά όπλα το 1949.
Με την πάροδο των ετών από την έναρξή του, πολλές τροποποιήσεις αυτού του νόμου και παράλληλες πράξεις των ΗΠΑ, όπως ο Πατριωτικός Νόμος του 2001, ο Νόμος για τη Διατήρηση του Διαστήματος του 2001 και ο Νόμος περί Έρευνας και Τεχνολογίας για την Τροποποίηση του Καιρού του 2005, έχουν συμπεριλάβει τις ακόλουθες εφαρμογές υπό τρομοκρατικό έλεγχο και έλεγχο ταραχών για αεροψεκασμούς του μαζικού πληθυσμού σε επιλεκτικές τοποθεσίες πόλεων:
- Τροποποίηση καιρού.
- Έλεγχος φορέων (έντομα, ιοί και άλλοι παρόμοιοι φορείς).
- Μαζικοί εμβολιασμοί του κοινού.
Το Γραφείο Αμυντικών Επιστημών του Προγράμματος Αντιμέτρων Παθογόνων, στις 23 Σεπτεμβρίου 1998 χρηματοδότησε τον κύριο ερευνητή του Πανεπιστημίου του Μίσσιγκαν, Δρ James Baker, Jr..
Ο Δρ Baker, Διευθυντής του Ινστιτούτου Νανοτεχνολογίας του Μίσσιγκαν για την Ιατρική και τις Βιολογικές Επιστήμες στο πλαίσιο αρκετών επιχορηγήσεων DARPA.
Ο Δρ Baker ανέπτυξε και επικεντρώθηκε στην πρόληψη της εισόδου παθογόνων στο ανθρώπινο σώμα, η οποία αποτελεί σημαντικό στόχο στην ανάπτυξη αντίμετρων στον βιολογικό πόλεμο.
Αυτό το ερευνητικό πρόγραμμα επεδίωξε να αναπτύξει ένα σύνθετο υλικό που θα χρησιμεύσει ως φραγμός αποφυγής παθογόνων και θεραπευτικός παράγοντας μετά την έκθεση που θα εφαρμοστεί με τοπικό τρόπο στο δέρμα και τους βλεννογόνους.
Το σύνθετο διαμορφώνεται σύμφωνα με το ανοσοποιητικό σύστημα, καθώς περιλαμβάνει περιττές, μη ειδικές και ειδικές μορφές άμυνας και αδρανοποίησης παθογόνων.
Αυτό το σύνθετο υλικό χρησιμοποιείται τώρα σε πολλά ρινικά εμβόλια και στον έλεγχο φορέων μέσω της χρήσης υδρογέλης, νανο-πηκτωμάτων πυριτίου και υλικών ενεργοποιητών σε εμβόλια.
Μέσω της έρευνας του Δρ Baker στο Πανεπιστήμιο του Michigan, ανέπτυξε δενδριτικά πολυμερή και την εφαρμογή τους στην ιατρική και βιολογική επιστήμη.
Ανέπτυξε ένα νέο σύστημα φορέων για τη μεταφορά γονιδίων χρησιμοποιώντας συνθετικά πολυμερή.
Αυτές οι μελέτες έχουν δώσει εντυπωσιακά αποτελέσματα και έχουν τη δυνατότητα να αλλάξουν τη βάση της θεραπείας μεταφοράς γονιδίων.
Τα δενδριμερή είναι υδατοδιαλυτά πολυμερή μεγέθους νανομέτρου που μπορούν να συζευχθούν με πεπτίδια ή υδατάνθρακες για να λειτουργήσουν ως μόρια δολώματος για να εμποδίσουν τη δέσμευση τοξινών και ιών στα κύτταρα.
Μπορούν επίσης να λειτουργήσουν ως πολύπλοκα και να σταθεροποιήσουν το γενετικό υλικό για παρατεταμένες χρονικές περιόδους, όπως σε μια «χρονική απελευθέρωση ή καθυστερημένη μεταφορά γονιδίων».
Μέσω της πρωτοποριακής έρευνας του Δρ Baker, πολλοί κατασκευαστές φαρμακευτικών και βιολογικών φυτοφαρμάκων μπορούν να χρησιμοποιήσουν αυτές τις αρχές σε ειδικές εφαρμογές εμβολίων DNA που ενσωματώνουν τον ιό πιθήκων Simian SV40.
Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι σύμφωνα με αυτές τις πράξεις και τις τρέχουσες δοκιμές για αντίμετρα παθογόνων, το ευρύ κοινό μπορεί να εκτεθεί σε αυτά τα αντίμετρα χωρίς γραπτή άδεια για αντίμετρα USDA Vector Control, Domestic Preparedness and Weapons of Mass Destruction.
ΑΕΡΟΨΕΚΑΣΜΟΙ ΤΟΥ ΙΟΥ ΤΟΥ ΔΥΤΙΚΟΥ ΝΕΙΛΟΥ
Το 2006 ο Michael Greenwood έγραψε ένα άρθρο για τη Σχολή Δημόσιας Υγείας του Yale με τίτλο «Ο αεροψεκασμός μειώνει αποτελεσματικά τη συχνότητα εμφάνισης του ιού του Δυτικού Νείλου (WNV) στους ανθρώπους».
Το άρθρο ανέφερε ότι η συχνότητα εμφάνισης ανθρώπινων κρουσμάτων του ιού του Δυτικού Νείλου μπορεί να μειωθεί σημαντικά μέσω αεροψεκασμών μεγάλης κλίμακας που στοχεύουν ενήλικα κουνούπια, σύμφωνα με έρευνα της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Yale και του Τμήματος Δημόσιας Υγείας της Καλιφόρνια.
Ο επικεφαλής ερευνητής του προγράμματος μελετών, Ryan M. Carney, φοιτητής M.P.H/M.B.A. στο Yale, εξέτασε τα ποσοστά μόλυνσης σε ανθρώπους πριν και μετά την εφαρμογή ενός εντομοκτόνου από αεροπλάνα σε δύο περιοχές της κομητείας του Σακραμέντο της Καλιφόρνια.
Το ποσοστό μόλυνσης των ατόμων εντός των υπό θεραπεία περιοχών μειώθηκε σημαντικά μετά τον ψεκασμό, σε σύγκριση με εκείνο εντός των περιοχών του νομού που δεν υποβλήθηκαν σε θεραπεία.
Ο ιός του Δυτικού Νείλου μεταδίδεται στον άνθρωπο μέσω του δαγκώματος ενός μολυσμένου θηλυκού κουνουπιού και μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρό πυρετό, εγκεφαλίτιδα, παράλυση και ακόμη και θάνατο.
Η ασθένεια εξαπλώθηκε και στις 58 κομητείες της Καλιφόρνια το 2004 και η κομητεία του Σακραμέντο ήταν η περιοχή που επλήγη περισσότερο στις Ηνωμένες Πολιτείες το 2005. Η ασθένεια έχει εμφανιστεί σε όλες τις χαμηλότερες 48 πολιτείες, με διαφορετικά επίπεδα έντασης.
Κατά τη διάρκεια αρκετών νυχτών το καλοκαίρι του 2005, δύο περιοχές του νομού εκατοντάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων η καθεμία υποβλήθηκαν σε αεροψεκασμούς με το εντομοκτόνο με βάση την πυρεθρίνη, Evergreen Crop Protection EC 60-6.
Ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία της πολιτείας που εναέρια εντομοκτόνα είχαν εφαρμοστεί σε ένα μεγάλο αστικό περιβάλλον και ότι τα αποτελέσματα ήταν διαθέσιμα από τόσο καλά καθορισμένες περιοχές εφαρμογής.
Οι δύο περιοχές-στόχοι είχαν συνολικό πληθυσμό 560.407 ατόμων. Πριν από τη θεραπεία υπήρχαν 48 τεκμηριωμένες περιπτώσεις ανθρώπινης λοίμωξης από τον ιό του Δυτικού Νείλου.
Το επίπεδο μόλυνσης μειώθηκε σε επτά άτομα μετά τη θεραπεία με το εντομοκτόνο και στο μηδέν μετά την επώαση (14 ημέρες μετά τη θεραπεία).
Αντίθετα, οι γύρω περιοχές χωρίς θεραπεία (οι οποίες είχαν συνολικό πληθυσμό 518.566 ατόμων) είχαν 41 τεκμηριωμένες περιπτώσεις πριν από τη θεραπεία και 35 περιπτώσεις μετά την ολοκλήρωση του ψεκασμού στις περιοχές που υποβλήθηκαν σε θεραπεία.
Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο κίνδυνος μόλυνσης στις περιοχές που δεν υποβλήθηκαν σε θεραπεία ήταν περίπου έξι φορές υψηλότερος από ό, τι στις περιοχές που υποβλήθηκαν σε θεραπεία μετά τον ψεκασμό.
Οι αξιωματούχοι υγείας του Sacramento-Yolo Mosquito and Vector Control District και της Καλιφόρνιας αποφάσισαν να ψεκάσουν τις δύο περιοχές εν μέσω μιας αυξανόμενης κρίσης δημόσιας υγείας το 2005 που είχε ήδη οδηγήσει σε αρκετούς θανάτους σε όλη την πολιτεία.
Ένα άλλο παράδειγμα αεροψεκασμού για φορείς ήταν στο Λίβερπουλ του Οχάιο όπου ψεκάστηκαν στις 27 Αυγούστου 2008 για εμβολιασμούς κατά της λύσσας.
Το Υπουργείο Υγείας του Οχάϊο ανακοίνωσε ότι το εναέριο δόλωμα για τον τοπικό εμβολιασμό του πληθυσμού ρακούν θα καλύψει 3.871 τετραγωνικά μίλια κατά μήκος των βορειοανατολικών και ανατολικών συνόρων της πολιτείας.
Οι συμμετέχοντες στην επιχείρηση περιελάμβαναν το Υπουργείο Υγείας του Οχάϊο, το Υπουργείο Φυσικών Πόρων του Οχάϊο και τις Υπηρεσίες Επιθεώρησης Υγείας Ζώων και Φυτών του Υπουργείου Γεωργίας των ΗΠΑ, το πρόγραμμα Υπηρεσιών Άγριας Ζωής και τα τοπικά τμήματα υγείας.
Σύμφωνα με την εντολή για αεροψεκασμούς για συγκεκριμένους φορείς που αποτελούν απειλή για την ανθρώπινη υγεία, τα εναέρια εμβόλια γνωστά ως βελτιώσεις εμβολίων DNA και ανασυνδυασμένο εμβόλιο κατά του WNV10 μπορούν να δοκιμαστούν ή να χρησιμοποιηθούν για την «προστασία» των ανθρώπων από την έκθεση σε λοιμώξεις φορέα.
Οι βελτιώσεις του εμβολίου DNA χρησιμοποιούν ειδικά ιικά καψίδια Epstein-Barr με ενεργοποιητές πολλαπλών ανθρώπινων συμπληρωμάτων κατηγορίας ΙΙ για την εξουδετέρωση αντισωμάτων.
Τα ανασυνδυασμένα εμβόλια κατά του WNV χρησιμοποιούν βήτα-σφαιρίνη κουνελιού ή το σήμα πολυ (Α) του ιού SV40.
Σε πρώιμες μελέτες εμβολίων DNA διαπιστώθηκε ότι οι μελέτες αρνητικού αποτελέσματος θα πήγαιναν στην κατηγορία των μελλοντικών αναπτυξιακών ερευνητικών προγραμμάτων στη γονιδιακή θεραπεία.
Κατά τη διάρκεια των μελετών της πολυ (Α) σηματοδότησης του SV40 για εμβόλια WNV, παρατηρήθηκε ότι ο WNV θα βρίσκεται αδρανής σε άτομα που εκτέθηκαν σε ανεμοβλογιά, επομένως κατά την έκθεση σε εναέρια εμβόλια WNV η πιθανότητα απελευθέρωσης του ιού της ανεμοβλογιάς θα προκαλούσε μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης έρπητα ζωστήρα σε ενήλικες.
ΑΕΡΟΨΕΚΑΣΜΟΙ ΚΑΛΙΦΟΡΝΙΑ για WNV και SV40
Τον Φεβρουάριο του 2009 μέχρι σήμερα, αεροψεκασμοί για τον WNV σημειώθηκαν σε μεγάλες πόλεις εντός της πολιτείας της Καλιφόρνια.
Κατά τη διάρκεια του ψεκασμού του Anaheim, CA, μια καυκάσια γυναίκα (ηλικίας 50 ετών) εκτέθηκε σε βαρύ ψεκασμό, ενώ έκανε την καθημερινή της άσκηση περπατώντας αρκετά μίλια. Βαριά δραστηριότητα ελικοπτέρου σημειώθηκε για αρκετές ημέρες σε αυτόν τον τομέα.
Μετά τον ψεκασμό, παρουσίασε ζαλάδα, ναυτία, μυϊκούς πόνους και αυξημένο πόνο στη μέση. Αξιολογήθηκε για τοξικολογικούς μηχανισμούς που σχετίζονται με την έκθεση σε φυτοφάρμακα λόγω αεροψεκασμών χρησιμοποιώντας προηγμένες δοκιμές βιολογικής παρακολούθησης.
Τα αποτελέσματα των δοκιμών, τα οποία περιελάμβαναν δοκιμές πρωτεϊνικής ζώνης χρησιμοποιώντας μεθόδους πρωτεϊνικής συζευγμένης απόκρισης (PCR), ήταν θετικά για το KD-45. Το KD-45 είναι η πρωτεϊνική ζώνη για τον ιό SV-40 Simian Green Monkey. Πραγματοποιήθηκαν πρόσθετες δοκιμές για τον ιό Epstein-Barr capside και τον ιό Cytomeglia που χρησιμοποιούνται στη βιοϊατρική για συστήματα γονιδιακής παράδοσης μέσω ιικού πρωτεϊνικού φακέλλου και τεχνολογίας περιβλήματος αδενοϊικής πρωτεΐνης.
Το άτομο ήταν θετικό και για τους δύο. υποδεικνύοντας πολύ πιθανή έκθεση σε σύστημα χορήγησης εμβολιασμού DNA μέσω ρινικής εισπνοής.
Ο SV40 είναι συντομογραφία του ιού κενοτοπίωσης Simian 40 ή του ιού Simian 40, ενός ιού polyoma που βρίσκεται τόσο σε πιθήκους όσο και σε ανθρώπους.
Όπως και άλλοι ιοί polyoma, ο SV40 είναι ένας ιός DNA που έχει τη δυνατότητα να προκαλέσει όγκους, αλλά συχνότερα επιμένει ως λανθάνουσα λοίμωξη.
Ο ιός SV40 βρέθηκε ως μολυσματικός παράγοντας στα εμβόλια πολιομυελίτιδας στα τέλη της δεκαετίας του 1950. Το ιατρικό ιστορικό του ατόμου αποκάλυψε ότι δεν είχε λάβει ποτέ εμβόλιο πολιομυελίτιδας και ούτε και οι δύο βιολογικοί γονείς της.
Η δοκιμή για εμβολιασμό κατά της πολιομυελίτιδας Tier I, II και III πραγματοποιήθηκε στο άτομο και τα αποτελέσματα ήταν ένας τίτλος 1:128 για κάθε βαθμίδα. Αυτά τα αποτελέσματα έδειξαν ότι το άτομο είχε πρόσφατο εμβολιασμό για πολιομυελίτιδα.
Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΕΜΒΟΛΙΟΥ ΠΟΛΙΟΜΥΕΛΙΑΣ: Τύπου Ι, ΙΙ και ΙΙΙ
Στη δεκαετία του 1950, επιστήμονες όπως οι γιατροί Jonas Salk (ΟΔΥΣΣΕΙΑ: Jonas Salk: Ήρωας ή δολοφόνος; (odysseiatv.blogspot.com), ΟΔΥΣΣΕΙΑ: Η προπαγάνδα από τη δεκαετία του 1950 δείχνει τι φρίκη πίσω από το παρασκευή του εμβολίου της πολιομυελίτιδας (odysseiatv.blogspot.com), ΟΔΥΣΣΕΙΑ: Οι Ελευθεροτέκτονες θέλουν να τσιπάρουν τα παιδιά σας. Για την ασφάλειά τους, φυσικά... Τι θα μπορούσε ενδεχομένως να πάει στραβά; (odysseiatv.blogspot.com)) και Albert Sabin (ΟΔΥΣΣΕΙΑ: Εκρηκτική έρευνα αποκαλύπτει τον μυστικό έλεγχο μιας παγκόσμιας σκιώδους κυβέρνησης σε «εκλεγμένες» κυβερνήσεις και φορείς δημόσιας υγείας, σφυρηλατώντας ένα παγκόσμιο καθεστώς εμβολίων (odysseiatv.blogspot.com)) είχαν απομονώσει τα στελέχη του ιού της πολιομυελίτιδας για να κάνουν εμβόλια.
Τα στελέχη του Δρ Salk θα αδρανοποιηθούν με φορμαλδεΰδη και θα εγχυθούν σε παιδιά. Τα στελέχη του Δρ Sabin θα εξασθενούσαν ή θα εξασθενούσαν με τη μεταφορά ή τη διέλευση των ζωντανών ιών μέσω διαφορετικών κυττάρων ξενιστών και στη συνέχεια θα χορηγούνταν στα παιδιά από το στόμα.
Επειδή ο στόχος του ήταν να δημιουργήσει ένα ζωντανό εξασθενημένο εμβόλιο, ο Δρ Sabin έπρεπε να απομονώσει τα στελέχη του ιού της πολιομυελίτιδας και στη συνέχεια να περάσει τα στελέχη μέσα από μια μυριάδα κυττάρων ξενιστών προκειμένου να επιτύχει τη σωστή λοιμογόνο δύναμη - αρκετά ισχυρή ώστε να προκαλέσει ανοσοαπόκριση, αλλά αρκετά αδύναμη ώστε να μην προκαλέσει πολιομυελίτιδα στον λήπτη.
Το από του στόματος εμβόλιο πολιομυελίτιδας (OPV) του Sabin είναι ένα τριδύναμο εμβόλιο και, ως εκ τούτου, αποτελείται από τρεις τύπους - τύπου Ι, ΙΙ και ΙΙΙ. Για παράδειγμα, ο τύπος Ι έχει την ακόλουθη γενεαλογία:
Το 1941, οι Δρ Φράνσις και Μακ απομόνωσαν τον ιό πολιομυελίτιδας Mahoney «από τα συγκεντρωμένα κόπρανα τριών υγιών παιδιών στο Κλήβελαντ».
Ο Δρ Salk στη συνέχεια υπέβαλε το στέλεχος σε περάσματα μέσα από δεκατέσσερις ζωντανούς πιθήκους και δύο καλλιέργειες καλλιεργειών όρχεων πιθήκων.
Το 1954, το στέλεχος (τώρα ονομάζεται Monk14 T2) δόθηκε στους Δρ Li και Schaeffer που υπέβαλαν τον ιό σε εννέα ακόμη περάσματα μέσω καλλιεργειών όρχεων πιθήκων.
Στη συνέχεια, το στέλεχος (που τώρα ονομάζεται Monk14 T11) υποβλήθηκε σε δεκαπέντε ακόμη περάσματα σε καλλιέργειες όρχεων πιθήκων, δεκαοκτώ περάσματα σε νεφρικά κύτταρα πιθήκων, δύο περάσματα μέσω του δέρματος ζωντανών πιθήκων ρέζους και πρόσθετα περάσματα μέσω δέρματος αφρικανικού πράσινου πιθήκου και καλλιεργειών κυττάρων νεφρού πιθήκων. Αυτό το στέλεχος ονομαζόταν τώρα MS10 T43 ή LS-c.
Το 1956, ο Δρ Sabin πήρε αυτόν τον ιό και τον πέρασε μέσα από επτά καλλιέργειες αφρικανικών κυττάρων νεφρού Green Monkey.
Την ίδια χρονιά, η φαρμακευτική εταιρεία, Merck, Sharp & Dohme, πέρασε το στέλεχος (τώρα ονομάζεται LS-c, 2ab / KP2) μέσω μιας καλλιέργειας κυττάρων νεφρού πιθήκου ρέζους.
Το υλικό που προέκυψε ονομάστηκε Sabin Original Merck (SOM) και παρασχέθηκε στον Lederle το 1960 ως υλικό σπόρων για την παρασκευή του εμβολίου πολιομυελίτιδας. Οι τύποι II και III δημιουργήθηκαν με παρόμοιο τρόπο.
Μόλις απομονώθηκαν τα στελέχη τους, οι φαρμακευτικές εταιρείες χρειάζονταν μια μέθοδο διάδοσης των ιών, προκειμένου να παράγουν τις τεράστιες ποσότητες εμβολίων που απαιτούνται για εθνικές εκστρατείες ανοσοποίησης.
Αυτό απαιτούσε ένα υπόστρωμα πάνω στο οποίο ο ιός της πολιομυελίτιδας θα μπορούσε να αναπτυχθεί και να συγκομιστεί αποτελεσματικά.
Τα νεφρικά κύτταρα από πιθήκους ρέζους επιλέχθηκαν επειδή βρέθηκαν να είναι ένα αποτελεσματικό μέσο ανάπτυξης.
Μια μικρή ποσότητα του ιού της πολιομυελίτιδας θα μπορούσε να προστεθεί στα νεφρά κιμά που αφαιρέθηκαν χειρουργικά από αυτούς τους πιθήκους και μέσα σε λίγες ημέρες, μεγάλες ποσότητες του ιού της πολιομυελίτιδας θα μπορούσαν στη συνέχεια να συλλεχθούν από αυτά τα ίδια κύτταρα πιθήκων.
Υπήρχε ένα πρόβλημα, ωστόσο, με τη χρήση αυτών των κυττάρων νεφρού πιθήκων τόσο για τη δημιουργία των αρχικών στελεχών του εμβολίου όσο και για την ανάπτυξη του εμβολίου σε μεγάλες ποσότητες.
Οι πίθηκοι περιέχουν ιούς πιθήκων. Όταν ο ιός της πολιομυελίτιδας πέρασε μέσα από τους πιθήκους ή αναπτύχθηκε στα νεφρικά κύτταρα των πιθήκων για παραγωγή, ξένοι ιοί έγιναν μέρος του τελικού εμβολίου κατά του ιού της πολιομυελίτιδας.
Ήδη από το 1953, ο Δρ Herald R. Cox, ένας επιστήμονας που εργαζόταν στα εργαστήρια Lederle, ένας από τους κατασκευαστές εμβολίων πολιομυελίτιδας, δημοσίευσε ένα άρθρο σε ένα επιστημονικό περιοδικό στο οποίο δήλωσε: «Ο ιός της πολιομυελίτιδας έχει μέχρι στιγμής καλλιεργηθεί μόνο στους ιστούς ορισμένων ευαίσθητων ειδών - δηλαδή, πιθήκων ή ανθρώπινων ιστών.
Και εδώ πάλι θα αντιμετωπίζαμε πάντα τον πιθανό κίνδυνο να κολλήσουμε άλλους μολυσματικούς ιούς ή άλλους μικροβιακούς παράγοντες μολυσματικούς για τον άνθρωπο».
Στην πραγματικότητα, το 1958, ένα επιστημονικό περιοδικό ανέφερε ότι «ο ρυθμός απομόνωσης νέων ιών πιθήκων (από νεφρικά κύτταρα πιθήκων) συνεχίστηκε αμείωτος». Επιπλέον, το 1960, η φαρμακευτική εταιρεία Merck & Co. έγραψε στον Γενικό Χειρουργό των ΗΠΑ:
Το επιστημονικό μας προσωπικό μας έχει τονίσει ότι υπάρχουν ορισμένα σοβαρά επιστημονικά και τεχνικά προβλήματα που πρέπει να επιλυθούν πριν μπορέσουμε να ασχοληθούμε με μεγάλης κλίμακας παραγωγή ζωντανού εμβολίου πολιομυελίτιδας.
Το πιο σημαντικό μεταξύ αυτών είναι το πρόβλημα των ξένων μολυσματικών ιών Simian που μπορεί να είναι εξαιρετικά δύσκολο να εξαλειφθούν και οι οποίοι μπορεί να είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να ανιχνευθούν στο παρόν στάδιο της τεχνολογίας.
Η ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΙΟΥ SIMIAN 40 (SV40)
Μεταξύ 1959 και 1960, η Bernice Eddy, Ph.D., του Εθνικού Ινστιτούτου Υγείας (NIH) εξέτασε κιμά κυττάρων νεφρού πιθήκων rhesus κάτω από μικροσκόπιο.
Αυτά ήταν τα κύτταρα του ίδιου είδους πιθήκων που χρησιμοποιήθηκαν για τη δημιουργία και την παραγωγή του από του στόματος εμβολίου πολιομυελίτιδας.
Η Δρ Eddy ανακάλυψε ότι τα κύτταρα θα πέθαιναν χωρίς καμμία προφανή αιτία. Στη συνέχεια πήρε εναιωρήματα του κυτταρικού υλικού από αυτές τις καλλιέργειες νεφρικών κυττάρων και τα ενέχυσε σε χάμστερ. Οι καρκίνοι αυξήθηκαν στα χάμστερ.
Λίγο αργότερα, οι επιστήμονες της φαρμακευτικής εταιρείας Merck & Co. ανακάλυψαν αυτό που αργότερα θα καθοριζόταν ότι ήταν ο ίδιος ιός που εντοπίστηκε από την Eddy. Αυτός ο ιός ονομάστηκε Simian Virus 40 ή SV40 επειδή ήταν ο 40ος ιός Simian που βρέθηκε σε κύτταρα νεφρού πιθήκων.
Το 1960, οι γιατροί Benjamin Sweet και Maurice Hilleman, οι επιστήμονες της Merck που ονόμασαν τον ιό SV40, δημοσίευσαν τα ευρήματά τους:
Οι ιοί μεταφέρονται συνήθως από πιθήκους και μπορεί να εμφανιστούν ως μολυσματικές ουσίες σε κυτταρικές καλλιέργειες των ιστών τους, ειδικά των νεφρών. . . . Η ανακάλυψη αυτού του νέου ιού, του κενοτοπιώδους παράγοντα, αντιπροσωπεύει την ανίχνευση για πρώτη φορά ενός μέχρι τώρα «μη ανιχνεύσιμου» ιού πιθήκου από νεφρικές καλλιέργειες πιθήκων και εγείρει το σημαντικό ερώτημα της ύπαρξης άλλων τέτοιων ιών.
Όπως φαίνεται σε αυτή την έκθεση, και οι 3 τύποι ζωντανού εμβολίου πολιομυελίτιδας του Sabin, που τώρα χορηγούνται σε εκατομμύρια άτομα όλων των ηλικιών, μολύνθηκαν με κενοτοπιοποιητικό ιό. Ο ιός κενοτοπίωσης ήταν ένα άλλο όνομα για το SV40.
Το 1962, η Δρ Bernice Eddy δημοσίευσε τα ευρήματά της στο περιοδικό που παρήγαγε η Ομοσπονδία Αμερικανικών Εταιρειών Πειραματικής Βιολογίας. Έγραψε:
Υπάρχει τώρα ένας εντυπωσιακός κατάλογος ογκογόνων ιών (που προκαλούν καρκίνο) – το θηλώματα κουνελιού, το πολύωμα, το σάρκωμα Rous, οι ιοί λευχαιμίας. . . . Είναι γνωστό εδώ και αρκετά χρόνια ότι οι πίθηκοι φιλοξενούν λανθάνοντες ιούς. . . .
Ο ιός (SV40) εγχύθηκε αμέσως σε 13 νεογέννητα χάμστερ και 10 νεογέννητα ποντίκια. Υποδόρια νεοπλάσματα που δεν διακρίνονται από εκείνα που προκαλούνται από τα εκχυλίσματα νεφρών πιθήκων ρέζους που αναπτύχθηκαν σε 11 από τα 13 χάμστερ μεταξύ 156 και 380 ημερών . . . .
Μεταγενέστερες μελέτες που πραγματοποιήθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 1960 έδειξαν ότι το SV40 προκάλεσε όγκους στον εγκέφαλο σε ζώα και ότι το SV40 θα μπορούσε να μετατρέψει ή να μετατρέψει καρκινικό φυσιολογικό ανθρώπινο ιστό in vitro.
Ένα ανησυχητικό πείραμα που πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια αυτής της εποχής πρότεινε επίσης ότι το SV40 θα μπορούσε να προκαλέσει ανθρώπινους καρκίνους στον άνθρωπο in vivo.
Το 1964, ο Fred Jensen και οι συνεργάτες του πήραν ιστό από ασθενείς που ήταν τελικά άρρωστοι με καρκίνο.
Εξέθεσαν τον ιστό στο SV40 και στη συνέχεια, αφού μεταμορφώθηκε, εμφύτευσαν τον ιστό πίσω στον ασθενή.
Αυτά τα εμφυτεύματα εξελίχθηκαν σε όγκους στους ανθρώπινους ξενιστές τους.
Έρευνα που διεξήχθη στην κλινική Ochsner από τη Δρ Mary Sherman και το προσωπικό παρατήρησαν μόλυνση SV40 στην έρευνά τους για ένα εμβόλιο για καρκίνους μαλακών μορίων.
Αυτό υποδηλώνει την πιθανότητα ότι το SV40 θα μπορούσε να προκαλέσει καρκίνους στον άνθρωπο.
Τρέχουσες μελέτες που διεξήχθησαν από το Εθνικό Ινστιτούτο Καρκίνου έχουν δείξει αυξημένο κίνδυνο μεσοθηλιώματος υπεζωκότα από την έκθεση σε SV40 μέσω πιθανών εμβολιασμών πολιομυελίτιδας στην πρώιμη παιδική ηλικία.
Μεσοθηλίωμα είναι γνωστό ότι προκαλείται από την έκθεση στον αμίαντο. Η έκθεση στο SV40 μπορεί να ενισχύσει την τοξικότητα του αμιάντου ως συν-καρκινογόνου παράγοντα στην υπεζωκοτική επένδυση του στομάχου λόγω της αλληλεπίδρασης του SV40 με τον προηγούμενο ιό της ανεμοβλογιάς που είναι γνωστό ότι παραμένει αδρανής στο γαστρεντερικό ίχνος μετά την έκθεση σε άτομα με συγκεκριμένα μεταλλαγμένα γονίδια HLA.
Ο τύπος Ι έχει την ακόλουθη γενεαλογία:
• Το 1941, οι Δρ Francis και Mack απομόνωσαν τον ιό πολιομυελίτιδας Mahoney «από τα συγκεντρωμένα κόπρανα τριών υγιών παιδιών στο Κλίβελαντ». Ο Δρ Salk στη συνέχεια υπέβαλε το στέλεχος σε περάσματα μέσα από δεκατέσσερις ζωντανούς πιθήκους και δύο καλλιέργειες καλλιεργειών όρχεων πιθήκων.
• Το 1954, το στέλεχος (τώρα ονομάζεται Monk14 T2) δόθηκε στους Δρ Li και Schaeffer που υπέβαλαν τον ιό σε εννέα ακόμη περάσματα μέσω καλλιεργειών όρχεων πιθήκων.
• Το 1956, ο Δρ Sabin πήρε αυτόν τον ιό και τον πέρασε μέσα από επτά καλλιέργειες αφρικανικών κυττάρων νεφρού Green Monkey.
• Στη συνέχεια, το στέλεχος (που τώρα ονομάζεται Monk14 T11) υποβλήθηκε σε δεκαπέντε ακόμη περάσματα σε καλλιέργειες όρχεων πιθήκων, δεκαοκτώ περάσματα σε νεφρικά κύτταρα πιθήκων, δύο περάσματα μέσω του δέρματος ζωντανών πιθήκων ρέζους και πρόσθετα περάσματα μέσω δέρματος αφρικανικού πράσινου πιθήκου και καλλιεργειών κυττάρων νεφρού πιθήκων. Αυτό το στέλεχος ονομαζόταν τώρα MS10 T43 ή LS-c.
• Την ίδια χρονιά, η φαρμακευτική εταιρεία, Merck, Sharp & Dohme, πέρασε το στέλεχος (τώρα ονομάζεται LS-c, 2ab / KP2) μέσω μιας καλλιέργειας κυττάρων νεφρού πιθήκου ρέζους.
• Το υλικό που προέκυψε ονομάστηκε Sabin Original Merck (SOM) και παρασχέθηκε στον Lederle το 1960 ως υλικό σπόρων για την παρασκευή του εμβολίου πολιομυελίτιδας.
Οι τύποι II και III δημιουργήθηκαν με παρόμοιο τρόπο. (Βλ. Σχήμα 2-2)
ΣΥΜΠEΡΑΣΜΑ
Οι αεροψεκασμοί για τον έλεγχο των φορέων δεν είναι μόνο για εφαρμογές φυτοφαρμάκων αλλά και για εναέριους εμβολιασμούς άγριας ζωής και ανθρώπων, όπως αναφέρεται στους νόμους και τους κανονισμούς των ΗΠΑ.
Αυτή η εργασία δείχνει σαφώς τον πιθανό κίνδυνο έκθεσης από τις εναέριες εκπομπές γνωστών φυτοφαρμάκων και τον αυξημένο παράγοντα κινδύνου από την έκθεση σε εναέρια εμβόλια ιών DNA.
Τα εμβόλια του ιού DNA που σχεδιάστηκαν για τον ιό του Δυτικού Νείλου μπορεί να ήταν στον αεροψεκασμό του Anaheim, CA τον Φεβρουάριο του 2009 ως δοκιμή για ένα πρόγραμμα αντιμέτρων παθογόνων, όπως αναφέρεται σε ομοσπονδιακούς και κρατικούς νόμους.
Η χρήση της τοξικογονιδιωματικής σε μελλοντική ανάλυση μπορεί να καθορίσει το ακριβές πλασμίδιο DNA του SV40 που βρίσκεται στο άτομο.
Μέσω αυτών των τύπων προηγμένων δοκιμών βιολογικής παρακολούθησης, μπορεί κανείς να είναι σε θέση όχι μόνο να προσδιορίσει την τεχνολογία εμβιομηχανικής του σχεδιασμού, αλλά και τον κατασκευαστή ή την ερευνητική εγκατάσταση.
Θα απαιτηθεί περαιτέρω διερεύνηση της διασταύρωσης βιολογικών φυτοφαρμάκων που χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο φορέων και εμβολίων ιικών DNA σε μελλοντικές μελέτες που περιλαμβάνουν SV40 ως ενεργοποιητή εμβολίων.
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΜΑΡΙΓΩ ΖΑΡΑΦΟΠΟΥΛΑ
ΕΥΓΕ ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΕΤΑΙ ΚΑΙ ΑΝΟΙΓΕΤΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΕ ΜΕΡΙΚΟΥΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΡΑΓΕ ΘΑ ΞΥΠΝΗΣΕΙ ΠΟΤΕ ΑΥΤΟΣ Ο ΛΑΟΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙ? ΜΗΠΩΣ ΕΧΟΥΜΕ ΓΙΝΕΙ ΖΟΜΠΙ? ΜΗΠΩΣ ΧΑΣΑΜΕ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΜΑΣ ΜΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΗΜΙΚΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΒΟΜΒΑΡΔΙΖΟΥΝ?
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΧΑΡΙΖΕΤΑΙ. ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ.
Καλημέρα σας και καλή εβδομάδα!
ΔιαγραφήΣας ευχαριστούμε πολύ για τα καλά σας λόγια! Να είστε καλά!
Εδώ όλοι μας στην Οδύσσεια και στο κανάλι όπου μπορείτε αν παρακολουθείτε τον κύριο V και τον κύριο Βασιλειάδη, το αισθανόμαστε ισχυρό καθήκον που δεν μας αφήνει να ησυχάσουμε και να σιωπήσουμε.
Είναι μέριμνά μας ό,τι ωφέλιμο και καλά κρυμμένο στην Ελλάδα της λογοκρισίας και των προδοτικών μπουκωμένων μέχρι σκασμού ΜΜΕ να το φέρνουμε στους αναγνώστες μας, με την ελπίδα της αφύπνισης και της δράσης για το καλό του λαού μας και της Πατρίδας μας.
Και φυσικά, τα άπειρα εύγε ανήκουν στα ξένα ιστολόγια που αναδεικνύουν καυτά θέματα.
Και πάλι, σας ευχαριστούμε.
Καλούς αγώνες μαζί.