Έχω ήδη αναφέρει στον ιστότοπό μου αρκετές φορές πώς, σε μια κραυγαλέα παρωδία του κράτους δικαίου, οι επιχειρήσεις ανακρίσεων χρησιμοποιούνται επανειλημμένα σήμερα για να εκφοβίσουν τους επικριτές της κυβέρνησης (δείτε εδώ).
Κριτικοί νομικοί, όπως ο Βαυαρός δικηγόρος Josef Hingerl, μιλούν ακόμη και για ομηρία του δικαστικού σώματος από την πολιτική (βλ. εδώ).
Ακόμη και οι επικριτικές αφίσες για τους Πράσινους πολιτικούς με το ερώτημα αν ένας Robert Habeck θα μπορούσε να μετρήσει μέχρι το τρία έχουν ήδη οδηγήσει σε κατ' οίκον έρευνες (δείτε εδώ).
Προσωπικά, φοβάμαι πολύ αυτήν την τάση, διότι είναι χαρακτηριστική των αυταρχικών συστημάτων και αδιανόητη σε ένα ελεύθερο δημοκρατικό κράτος.
Έχουμε να κάνουμε με μια ατμόσφαιρα που θυμίζει την υστερία του κομμουνιστικού κυνηγιού της εποχής του McCarthy στις Hνωμένες Πολιτείες τη δεκαετία του 1950, του οποίου οι υπερβολές ήταν βαθιά αυταρχικές και αντιδημοκρατικές.
Μόνο κάτω από το αντίθετο πρόσημο – ότι αυτή τη φορά δεν είναι κομμουνιστές, αλλά μη αριστεροί που κυνηγιούνται και διώκονται.
Όποιος πετάει γλάστρες σε επικριτικούς δημοσιογράφους όπως εγώ και θέτει σε κίνδυνο την υγεία και τη ζωή τους δεν έχει τίποτα να φοβηθεί (δείτε εδώ) – αλλά αλλοίμονο σε όποιον έχει λάθος γνώμη!
Ακριβώς επειδή ανησυχώ τόσο πολύ για αυτή την εξέλιξη, και επειδή πρόκειται για το γεγονός ότι το κράτος θέλει να τρομάξει και να τρομοκρατήσει ανθρώπους με «λανθασμένες» απόψεις, αποφάσισα να δημοσιεύσω δύο επιστολές προς τον εκδότη που αποδεικνύουν με τρομακτικό τρόπο πόσο μακριά έχει φτάσει τώρα ο τρόμος του μυαλού. Voilà:
Αγαπητέ κύριε Reitschuster,
Παρακολουθώ τον ιστότοπό σας εδώ και πολύ καιρό, για τον οποίο σας ευχαριστώ πολύ. Τώρα μου έδωσε την συμβουλή να σας γράψω και να σας περιγράψω τι μου συνέβη. Ίσως ενδιαφέρεστε για την ιστορία ή μπορείτε ακόμη και να με βοηθήσετε με κάποιο τρόπο. Ταιριάζει επίσης απόλυτα με ένα άρθρο που ανακάλυψα στον ιστότοπό σας χθες το βράδυ (Καταγγελία διαφωνούντων στην αστυνομία από την άνεση του καναπέ σας). (ΟΔΥΣΣΕΙΑ: ΓΕΡΜΑΝΙΑ: Καταγγείλτε τους αντιφρονούντες στην αστυνομία από την άνεση του καναπέ σας - Τόσο απλό! (odysseiatv.blogspot.com))
Χθες το πρωί, η αστυνομία εμφανίστηκε στο κατώφλι μου με ένταλμα έρευνας και χρηματική ποινή για υποκίνηση μίσους. Ήμουν ακόμα με τις πιτζάμες μου, τα δύο παιδιά μου φοβισμένα στο κρεββάτι. Η κατάσταση με αιφνιδίασε εντελώς και με ενόχλησε.
Πρόκειται για δύο αναρτήσεις στο Facebook από την άνοιξη του 2021 που πιθανότατα ήταν αξιόποινες, τις οποίες δυστυχώς δεν γνώριζα.
Σύμφωνα με τον αστυνομικό, κάποιος ανέφερε ανώνυμα τις αναρτήσεις μέσω ενός γραφείου αναφοράς.
Εξήγησα στους αξιωματούχους ότι αυτές οι αναρτήσεις (τις οποίες δεν θυμάμαι λεπτομερώς) πιθανότατα έγιναν κατά τη διάρκεια της απελπισμένης εποχής μου της πανδημίας του κορωνοϊού, όταν τα αντίποινα και η πίεση κατά των ανεμβολίαστων ήταν τόσο μεγάλα και φοβόμουν πολύ - μετά από προειδοποιήσεις από επαγγελματίες υγείας όπως ο διάσημος καθηγητής Sucharit Bhakdi - ότι οι μαζικοί εμβολιασμοί θα μπορούσαν να βλάψουν πολλούς ανθρώπους. Έκανα τις αναρτήσεις μου με την ελπίδα να κάνω τους άλλους να σκεφτούν και να τους προειδοποιήσω. Στη συνέχεια, μετά την ενθάρρυνση ενός αξιωματικού να εξηγήσει τα κίνητρά μου στον δικαστή, άφησα τον εαυτό μου να παρασυρθεί σε μια δήλωση.
Ο «ουδέτερος μάρτυρας» της διοικητικής κοινότητας XXX απολύθηκε με τη συγκατάθεσή μου, ώστε να μπορέσει να «επιστρέψει στην εργασία του».
Τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό, οι αστυνομικοί πήραν το smartphone μου και ξεκλείδωσαν τον κωδικό (αν δεν το είχα παραδώσει οικειοθελώς, θα είχαν γυρίσει ολόκληρο το σπίτι ανάποδα και θα είχαν πάρει όλες τις ηλεκτρονικές συσκευές).
Κοιτάζοντας πίσω και αφού μίλησα με τον φίλο μου, γνωρίζω ότι πιθανότατα έκανα όλα τα λάθη που μπορούν να γίνουν μόνο λάθος σε μια τέτοια κατάσταση.
Ήμουν απλά εντελώς συγκλονισμένη και εξαιρετικά εκφοβισμένη, καθώς ποτέ δεν είχα πρόβλημα με το νόμο και αυτή η «επιδρομή» ήρθε από το πουθενά για μένα.
Επιπλέον, υπήρχαν τα παιδιά στο βάθος, τα οποία έκλαιγαν για μένα στα δωμάτιά τους και ήταν τραυματισμένα, παρ' όλο που έπρεπε να πάνε στο σχολείο. Επιπλέον, είχα την ελπίδα ότι η ειλικρίνεια θα διαρκούσε περισσότερο και ότι ένα «στριπτίζ ψυχής» θα με βοηθούσε να δω την (όχι κακή) πρόθεσή μου πίσω από αυτό.
Ένας από τους αστυνομικούς ανακοίνωσε ότι πιθανότατα δεν θα έπαιρνα ποτέ πίσω το smartphone μου, επειδή ήταν ένα «εργαλείο εγκλήματος» και ως εκ τούτου δεν θα παραδιδόταν πλέον στον δράστη, γιατί διαφορετικά θα μπορούσα να διαπράξω ξανά το έγκλημα ανά πάσα στιγμή.
Ως αποτέλεσμα, τον παρακάλεσα τουλάχιστον να του επιτραπεί να δημιουργήσει αντίγραφα ασφαλείας των φωτογραφιών στον λογαριασμό μου Google, έτσι ώστε να μην χαθούν ανεπανόρθωτα οι αναμνήσεις των παιδιών μου.
Το απέρριψε (σχεδόν κακόβουλα), λέγοντας ότι αυτό ήταν πλέον ένα αποδεικτικό στοιχείο και ότι τίποτε δεν θα άλλαζε. Μπορεί πραγματικά η ιδιοκτησία μου να μπορεί να διατηρηθεί μόνιμα έτσι απλά; (Η απόφαση έλεγε "προσωρινή απομάκρυνση").
Από χθες είμαι βαθιά ταραγμένη, δεν έχω κοιμηθεί σχεδόν καθόλου, δεν μπορώ να φάω τίποτε και αισθάνομαι σωματική δυσφορία. Επιπλέον, έχω κρίσεις άγχους και συχνά τρέχω στο παράθυρο όταν ακούω μηχανή αυτοκινήτου για να δω αν κάποιος έρχεται ξανά εκεί. Τα παιδιά μου είναι επίσης πολύ ανήσυχα, ρωτώντας συνεχώς αν πήρα πίσω το smartphone μου και θέλουν να με προστατεύσουν. Δεν αισθάνομαι πλέον άνετα και ασφαλής στο σπίτι μου, το οποίο τώρα αισθάνεται κάπως "βρώμικο".
Αναρωτιέμαι αν αυτή η ενέργεια της αστυνομίας ήταν πραγματικά αναλογική. Η δράση με έκανε να νοιώθω σαν εγκληματίας και εξακολουθώ να αισθάνομαι έτσι. Δεν θα μπορούσε το όλο θέμα να είχε διευθετηθεί διαφορετικά; Εξάλλου, ήμουν πάντα πρόθυμη να συνεργαστώ και πρόθυμα επέτρεψα πληροφορίες στο smartphone μου. Γιατί, για παράδειγμα, δεν κλήθηκα στο αστυνομικό τμήμα για ακρόαση; Τότε τουλάχιστον τα παιδιά μου δεν θα είχαν εμπλακεί.
Μέχρι στιγμής, υπήρξα (στα μάτια μου) μια απολύτως φυσιολογική – αν και απογοητευμένη από την πολιτική μετά τον κορωνοϊό – πολίτης που εκπλήρωσε ευσυνείδητα τα καθήκοντά της, πρόσφατα αποφάσισε μια φιλική προς το περιβάλλον σύνδεση τηλεθέρμανσης, ήταν κοινωνικά αφοσιωμένη και μεγάλωσε τα τρία παιδιά της με αγάπη και υπευθυνότητα. Δεν έχω καμμία σχέση με τη σκηνή του Reichsbürger, δεξιούς ριζοσπάστες ή κάτι παρόμοιο. Το γεγονός ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει σε μένα από όλους τους ανθρώπους τώρα με αφήνει έκπληκτη. Ποτέ δεν ήθελα να βλάψω κανέναν ή να πληγώσω κανέναν.
Αγαπητέ κύριε Reitschuster,
Είμαι μία ένθερμη αναγνώστρια των καθημερινών μηνυμάτων σας εδώ και πολύ καιρό. Και σας είμαι πολύ ευγνώμων που υπάρχουν ακόμα επικριτικοί δημοσιογράφοι σαν εσάς.
Ακόμη και κατά τη διάρκεια της εποχής του κορωνοϊού, τρομοκρατήθηκα από το πόσο τυφλά ο μεγάλος αριθμός του πληθυσμού έτρεξε πίσω από την κυβέρνηση. Αυτό συμβαίνει και σήμερα με την πρασινοκόκκινη ιδεολογία.
Είμαι αγρότισσα, τώρα συνταξιούχος, ο γιος μου συνεχίζει την επιχείρηση. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο έχω μια πιο κριτική άποψη για πολλά από αυτά που κάνει ο Habeck.
Αλλά τώρα στον πραγματικό λόγο για τον οποίο γράφω: Το πρωί, η αστυνομία στάθηκε στην μπροστινή πόρτα ενός φίλου τεχνίτη με πολλά αυτοκίνητα και κατάσχεσαν το κινητό του τηλέφωνο και έψαξαν επίσης δωμάτια.
Λέγεται ότι δυσφήμισε την κυβέρνηση επειδή επανειλημμένα προώθησε επικριτικές εικόνες και κείμενα στο Facebook. Ακόμα και τώρα, είναι σίγουρος ότι τον παρακολουθούν. Πού ζούμε τώρα και τι είδους μέθοδοι είναι στην καλύτερη Γερμανία;
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΜΑΡΙΓΩ ΖΑΡΑΦΟΠΟΥΛΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ἐνημερώνουμε τοὺς ἀγαπητοὺς ἀναγνῶστες μας, ὅτι σχόλια, τὰ ὁποῖα ἐμπεριέχουν προσβλητικοὺς χαρακτηρισμούς, διαφημίζουν κόμματα ἢ εἶναι γραμμένα μὲ λατινικοὺς χαρακτῆρες (γκρήκλις), θὰ διαγράφωνται ἄνευ προειδοποιήσεως!