Γιατί οι παγκοσμιοποιητές σχεδίασαν τον πόλεμο στην Ουκρανία

Όλοι γνωρίζουν ότι η σύγκρουση στην Ουκρανία δεν προέκυψε οργανικά, αλλά κανείς δεν προσφέρει μια πραγματική εξήγηση. Έτσι θα το κάνω εγώ.

A Lily Bit

29 Απριλίου 2024

Η μελέτη της Ιστορίας, φαίνεται, δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα χρονικό των πολέμων και των συνεπειών τους. 

Τα μεγάλα επιτεύγματα της ανθρώπινης διάνοιας και του διαφωτισμού είναι απλώς υποσημειώσεις, ενώ οι πόλεμοι είναι τα επεισόδια που χαράσσονται στη συλλογική μας μνήμη. 

Γιατί; 

Επειδή ο πόλεμος είναι το απόλυτο εργαλείο απόσπασης της προσοχής και ελέγχου στα χέρια της πεινασμένης για εξουσία ελίτ.

Η πλειοψηφία των πολέμων δεν είναι αυθόρμητες εκρήξεις εθνικιστικού ζήλου, αλλά σχολαστικά ενορχηστρωμένα θεάματα. 

Οι μαριονετίστες είναι οι οικονομικές ελίτ, οι οποίες χειραγωγούν τις κυβερνήσεις σαν πιόνια σκακιού για να επιτύχουν τα επιθυμητά αποτελέσματα.

Πάρτε, για παράδειγμα, την άνοδο του εθνικοσοσιαλισμού στη Γερμανία. 

Αυτό δεν ήταν ένα λαϊκό κίνημα, αλλά ένα εγχείρημα χρηματοδοτούμενο από εταιρείες. 

Οντότητες με έδρα τις ΗΠΑ όπως η Standard Oil, η JPMorgan, ακόμη και η IBM έπαιξαν σημαντικό ρόλο. 

Οι τελευταίοι παρείχαν ακόμη και τις μηχανές συλλογής που χρησιμοποιήθηκαν για την οργάνωση των ναζιστικών στρατοπέδων εξόντωσης, ένα ανατριχιαστικό παράδειγμα εταιρικής συνενοχής.

Ο Αδόλφος Χίτλερ, κάποτε περίγελος στη γερμανική κοινωνία, ανέβηκε στην εξουσία με ένα κύμα εταιρικών επενδύσεων. 

Το Keppler Fund, που δημιουργήθηκε μέσω του Keppler Circle, ήταν ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της απειλητικής υποστήριξης, με επαφές που βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στις ΗΠΑ.

Και ας μην ξεχνάμε τον Prescott Bush, τον παππού του George W. Bush. 

Ως διευθυντής της Union Banking Corporation με έδρα τη Νέα Υόρκη, ξέπλυνε χρήματα για το Τρίτο Ράϊχ καθ' όλη τη διάρκεια του πολέμου. 

Παρά το γεγονός ότι κατηγορήθηκε για εμπόριο με τον εχθρό, η υπόθεση εναντίον του εξαφανίστηκε μυστηριωδώς. 

Η οικογένεια Bush, αντί να λογοδοτήσει, ανέβηκε για να γίνει μια από τις πιο ισχυρές πολιτικές δυναστείες της Αμερικής.

Είναι, λοιπόν, η κρίση στην Ουκρανία απλώς άλλη μια πυριτιδαποθήκη κατασκευασμένη από τους παγκοσμιοποιητές; 

Το μοτίβο της Ιστορίας σίγουρα το υποδηλώνει. 

Το εγχειρίδιο της ελίτ είναι παλιό, αλλά αποτελεσματικό: χρηματοδοτεί και τις δύο πλευρές, υποδαυλίζει συγκρούσεις και επωφελείται από το χάος. 

Είναι ένα κυνικό παιχνίδι, αλλά ένα παιχνίδι που έχει παιχτεί ξανά και ξανά. Και αν δεν ξυπνήσουμε σε αυτή την πραγματικότητα, θα συνεχίσουμε να είμαστε πιόνια στο θανατηφόρο παιχνίδι τους.

Η άνοδος του κομμουνισμού στη Ρωσσία μέσω της Μπολσεβίκικης Επανάστασης δεν ήταν μια αυθόρμητη εξέγερση, αλλά ένα σχολαστικά ενορχηστρωμένο γεγονός. 

Όπως σχολαστικά τεκμηριώνει ο καθηγητής Antony Sutton στο βιβλίο του «Wall Street And The Bolshevik Revolution», ήταν οι παγκοσμιοποιημένοι χρηματοδότες που δημιούργησαν τις ιδανικές συνθήκες για την κομμουνιστική κατάληψη της εξουσίας. 

Αυτοί οι ίδιοι χρηματοδότες, αξίζει να σημειωθεί, βοήθησαν επίσης τους Ναζί.

Ο εθνικοσοσιαλισμός και ο κομμουνισμός, οι δύο ιδεολογίες που καθόρισαν τον 20ό αιώνα, ήταν οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. 

Ήταν και οι δύο δεσποτικές κυβερνητικές δομές, που επινοήθηκαν από την ίδια ομάδα ελίτ. 

Αυτές οι δύο δόλιες ιδεολογίες στη συνέχεια τέθηκαν αντιμέτωπες μεταξύ τους σε μια κατασκευασμένη σύγκρουση που σήμερα ονομάζουμε Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. 

Το αποτέλεσμα; Υπολογίζεται ότι 140 εκατομμύρια θύματα παγκοσμίως και ο τελικός σχηματισμός των Ηνωμένων Εθνών, πρόδρομος της παγκόσμιας κυβέρνησης.

Κάθε μεγάλη διεθνής κρίση για τον περασμένο αιώνα ή περισσότερο έχει τελειώσει με μια ακόμη μεγαλύτερη εδραίωση της παγκόσμιας δύναμης στα χέρια των λίγων. Αυτό δεν είναι τυχαίο.

Όταν αναφέρομαι στην έννοια του ψευδούς παραδείγματος αριστεράς/δεξιάς, βλέπω συχνά μια σπίθα κατανόησης. 

Μερικοί άνθρωποι βλέπουν πέρα από την επιφανειακή ρητορική της ηγεσίας του Ρεπουμπλικανικού και του Δημοκρατικού κόμματος. 

Παρατηρούν τις πολυάριθμες ομοιότητες, συμπεριλαμβανομένης της εξωτερικής πολιτικής, της εσωτερικής αμυντικής πολιτικής και της οικονομικής πολιτικής.

Τα αρχεία ψηφοφορίας των σημαντικότερων παικτών και στα δύο κόμματα είναι σχεδόν εναλλάξιμα. 

Είναι δύσκολο να βρεθεί μεγάλη διαφορά στην ιδεολογία μεταξύ του Bush και του Barack Obama, για παράδειγμα, ή μεταξύ του Obama και του John McCain· ή του Obama και του Joe Biden.

Ωστόσο, όταν προτείνω ότι παρόμοια ψευδή παραδείγματα χρησιμοποιούνται μεταξύ δύο φαινομενικά αντίθετων εθνών, η κατανόηση ξεθωριάζει. 

Παρά το γεγονός ότι οι παγκοσμιοποιητές χρηματοδότες διοχέτευσαν κεφάλαια στα αμερικανικά, βρετανικά, γερμανικά και σοβιετικά στρατιωτικά συγκροτήματα ταυτόχρονα κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, πολλοί Αμερικανοί δεν θέλουν να πιστέψουν ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβαίνει σήμερα.

Σε απάντηση, παρουσιάζω την κρίση στην Ουκρανία έναντι της κρίσης στη Συρία:

Ουκρανία – Συρία

Η μνήμη του κοινού είναι βραχύβια, φαίνεται. 😏 

Στα τέλη του 2013, οι ΗΠΑ βρέθηκαν στο χείλος της οικονομικής καταστροφής και στο χείλος του γκρεμού του Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου. 

Τα τύμπανα του πολέμου στην Ουάσιγκτον χτυπούσαν δυνατά για την «επέμβαση» στη Συρία και την ανατροπή του Bashar Assad. 

Ήταν οι αδιάκοπες προσπάθειες των ανεξάρτητων μέσων ενημέρωσης, που αποκάλυψαν τα πιο σκοτεινά κίνητρα πίσω από τη συριακή εξέγερση και τη δίψα για αίμα της κυβέρνησης Obama, που μας έσωσαν από το χείλος του γκρεμού.

Ωστόσο, όταν οι ελίτ χάνουν μια λεωφόρο προς τον πόλεμο και την απόσπαση της προσοχής, απλώς δημιουργούν μια άλλη. 

Αυτό είναι που αναφέρομαι ως «φαινόμενο  όπλου διασποράς». 

Το κοινό, συγκλονισμένο από πολλαπλά σημεία ενεργοποίησης και πολιτικές πυριτιδαποθήκες, χάνει την αίσθηση της πραγματικότητας.

Η κρίση στην Ουκρανία είναι τρομακτικά παρόμοια με τον εμφύλιο πόλεμο στη Συρία, οδηγώντας με να πιστεύω ότι η πρόθεση είναι η ίδια. 

Οι ίδιοι μαριονετίστες κινούν τα νήματα, υποδαυλίζουν αναταραχές και δημιουργούν μια αφήγηση που δικαιολογεί την παρέμβαση. 

Οι ίδιες παγκοσμιοποιημένες δυνάμεις εκμεταλλεύονται το χάος για δικό τους όφελος, χρησιμοποιώντας την κρίση ως πρόσχημα για αυξημένες στρατιωτικές δαπάνες και επέκταση της εξουσίας.

Χρήματα

Χρήματα από παγκοσμιοποιημένα κέντρα διεισδύουν στην ουκρανική αντιπολίτευση τουλάχιστον από το 2004. 

Το Ίδρυμα Carnegie πιάστηκε να διοχετεύει κεφάλαια στον αντι-Ρώσο πολιτικό υποψήφιο Viktor Yushchenko και τις ομάδες που τον υποστήριζαν.

Το Ανώτατο Δικαστήριο της Ουκρανίας ζήτησε επαναληπτικό γύρο λόγω μαζικής εκλογικής νοθείας, που οδήγησε στην άνοδο της φιλοδυτικής Πορτοκαλί Επανάστασης. 

Νικητής αναδείχθηκε ο Yushchenko έναντι του Viktor Yanukovych. 

Ωστόσο, ο Yanukovych κέρδισε τις εκλογές του 2010, μόνο για να εκδιωχθεί από την επανάσταση εκείνη τη χρονιά. 

Αυτό δεν είναι σημάδι υγιούς δημοκρατίας, αλλά ένα παιχνίδι πολιτικού κουκλοθέατρου.

Έχει ανακαλυφθεί ότι οι ακόλουθες επαναστάσεις έλαβαν επίσης κεφάλαια από το ΝΑΤΟ και τα συμφέροντα των ΗΠΑ. 

Το Στέητ Ντηπάρτμεντ και δισεκατομμυριούχοι όπως ο Pierre Omidyar και ο πρόεδρος του eBay είναι μεταξύ εκείνων που χρηματοδοτούν αυτές τις επαναστάσεις. 

Αυτές δεν ήταν οργανικές εξεγέρσεις, αλλά κατασκευασμένες.

Μεγάλο μέρος της νομισματικής υποστήριξης από τέτοιους χρηματοδότες διοχετεύτηκε σε άνδρες όπως ο Oleh Rybachuk, το δεξί χέρι του Yanukovych κατά τη διάρκεια της Πορτοκαλί Επανάστασης και αγαπημένος των νεοσυντηρητικών και του Στέητ Ντηπάρτμεντ στις ΗΠΑ.

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο άρπαξε επίσης την ευκαιρία να ρίξει χρήματα στο νέο ουκρανικό καθεστώς, μια υπολογισμένη κίνηση για να αποτρέψει τη χρεοκοπία και να επιτρέψει στο κίνημα της αντιπολίτευσης να εστιάσει την προσοχή του στη Ρωσσία.

Η επανάσταση στη Συρία καθοδηγήθηκε επίσης κυρίως από δυτικά κεφάλαια και όπλα που μεταφέρθηκαν μέσω χώρων εκπαίδευσης όπως η Βεγγάζη της Λιβύης. 

Η επίθεση στο προξενείο των ΗΠΑ στη Βεγγάζη σχεδιάστηκε πιθανώς για να καλύψει τον εξοπλισμό των ανταρτών της Συρίας από τη CIA. 

Αυτό δεν είναι μια θεωρία συνωμοσίας, αλλά ένα καλά τεκμηριωμένο γεγονός.

Αφού αυτή η συνωμοσία αποκαλύφθηκε στην επικρατούσα τάση, οι ελεγχόμενες από την παγκοσμιοποίηση κυβερνήσεις αποφάσισαν να προμηθεύσουν ανοιχτά χρήματα και όπλα στη συριακή εξέγερση, αντί να τερματίσουν τα τεχνάσματα. Πρόκειται για κατάφωρη περιφρόνηση του διεθνούς δικαίου και της ανθρώπινης ζωής.

Οι επαναστάτες

Οι ελίτ, με τις βαθιές τσέπες τους και την ύπουλη επιρροή τους, ενορχηστρώνουν εξεγέρσεις για να εξυπηρετήσουν τις δικές τους διεστραμμένες ατζέντες. 

Τα γνήσια κινήματα για αλλαγή σφετερίζονται γρήγορα, οι ευγενείς προθέσεις τους διαφθείρονται και διαστρέφονται. 

Και όταν μια εξέγερση γεννιέται από τα ίδια τα χέρια αυτών των μαριονετιστών, είναι πάντα βουτηγμένη στις πιο άθλιες και ακραίες μορφές ζηλωτισμού.

Η συριακή εξέγερση αποτελεί ένα κραυγαλέο παράδειγμα αυτής της υποκρισίας. 

Οι τάξεις της είναι γεμάτες με τους ίδιους άνδρες που ορκίζονται πίστη στην Αλ Κάϊντα, την υποτιθέμενη αρχι-νέμεση του δυτικού κόσμου. 

Ωστόσο, οι κυβερνήσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ, σε μια εκπληκτική επίδειξη δύο μέτρων και δύο σταθμών, συνέχισαν να παρέχουν την υποστήριξή τους σε αυτούς τους αντάρτες.

Οι φρικαλεότητες που διαπράττονται από αυτούς τους αποκαλούμενους «αντάρτες» δεν είναι τίποτε λιγώτερο από βάρβαρες - μαζικές εκτελέσεις, βασανιστήρια αθώων πολιτών, ακόμη και η γκροτέσκα πράξη κανιβαλισμού ανθρώπινων οργάνων. 

Και όμως, οι δυνάμεις που βρίσκονται κάνουν τα στραβά μάτια, αρκούνται στο να αφήσουν την αιματοχυσία να συνεχιστεί όσο εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους.

Στην Ουκρανία, η αρχική επανάσταση καθοδηγήθηκε από το κόμμα Σβόμποντα, μια συμμορία φασιστών μεταμφιεσμένων σε μαχητές της ελευθερίας. 

Με επικεφαλής τον Oleh Tyahnybok, έναν άνθρωπο που χαιρετίζει περήφανα με τον τρόπο του ναζιστικού καθεστώτος του Χίτλερ, αυτή η οργάνωση ενσαρκώνει την ίδια την αντίθεση της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης.

Ενώ μπορεί να απέφυγαν το ίδιο επίπεδο αναίτιας βίας που αμαύρωσε την εικόνα των ανταρτών της Συρίας για λίγο, ήταν μόνο θέμα χρόνου να αποκαλυφθούν τα πραγματικά τους χρώματα. 

Τα ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης, πάντα σε εγρήγορση, αποκάλυψαν τις θηριωδίες τους, όπως έκαναν και με τη συριακή Αλ Κάϊντα. 

Και όταν συνέβη αυτό, η Ρωσσία είχε όλη τη δικαιολογία που χρειαζόταν για να επιδείξει τη στρατιωτική της δύναμη.

Ο ρόλος της Ρωσσίας

Πριν από μερικά χρόνια, η Ρωσσία βρέθηκε στο επίκεντρο μιας καταιγίδας που βράζει. 

Η συριακή σύγκρουση, μακριά από το να είναι ένα απλό ζήτημα ανατροπής του Assad, έφερε μαζί της την τρομακτική δυνατότητα να πυροδοτήσει μια μεγαλύτερη πυρκαγιά, παρασύροντας τους ισχυρούς παίκτες του Ιράν και της Ρωσσίας.

Η Ρωσσία, με τη μοναδική ναυτική της εγκατάσταση στη Μέση Ανατολή σκαρφαλωμένη στις ακτές της Ταρτούς, και τους βαθιά ριζωμένους οικονομικούς και πολιτικούς δεσμούς της τόσο με τη Συρία όσο και με το Ιράν, θα ήταν υποχρεωμένη να απαντήσει σε οποιαδήποτε δυτική παρέμβαση. 

Η κυρίαρχη αφήγηση θα μας έκανε να πιστέψουμε ότι ήταν το φάντασμα των ρωσικών αντιποίνων που έμεινε στο χέρι του Obama, αλλά η αλήθεια είναι πολύ πιο ύπουλη.

Οι παγκοσμιοποιητές, οι πραγματικοί καραγκιοζοπαίχτες πίσω από τα παρασκήνια, εμποδίστηκαν όχι από το φόβο του Πούτιν, αλλά από την έλλειψη δημόσιας υποστήριξης για την πολεμοκάπηλη ατζέντα τους. 

Για να διεξαχθεί οποιοσδήποτε πόλεμος, πρέπει να πληρούται ένα ορισμένο όριο λαϊκής υποστήριξης, και σε αυτήν την περίπτωση, ο λαός αρνήθηκε να χειραγωγηθεί.

Αλλά οι παγκοσμιοποιητές αν είναι κάτι, είναι τότε  επίμονοι. 

Με τη Συρία να αποτυγχάνει να παράσχει τον επιθυμητό καταλύτη για σύγκρουση, έστρεψαν την προσοχή τους στην Ουκρανία, αναζωπυρώνοντας για άλλη μια φορά τις φλόγες της έντασης μεταξύ Ανατολής και Δύσης.

Η Κριμαία, ένα αυτόνομο κράτος που συνδέεται με την ουκρανική ηπειρωτική χώρα, φιλοξενεί την πιο κρίσιμη ναυτική βάση της Ρωσσίας. 

Ως απάντηση στην υποστηριζόμενη από τη Δύση αλλαγή καθεστώτος στην Ουκρανία, η Ρωσσία πλημμύρισε την Κριμαία με στρατεύματα, μια κίνηση που η νέα ουκρανική κυβέρνηση, υποστηριζόμενη από το ΝΑΤΟ, έχει επικρίνει ως «εισβολή» και πράξη πολέμου. 

Το συνηθισμένο καστ πολεμοχαρών χαρακτήρων, όπως ο McCain και ο Lindsey Graham, παπαγάλισαν ευσυνείδητα τη γραμμή προπαγάνδας, παρουσιάζοντας τις ενέργειες της Ρωσσίας ως αποτέλεσμα της αντίληψης του Πούτιν για την κυβέρνηση Obama ως «αδύναμη».

Ο πραγματικός στόχος αυτής της κατασκευασμένης κρίσης είναι οδυνηρά σαφής: να σχεδιάσει μια κατάσταση αυξημένων εντάσεων, αν όχι ολοκληρωτικού πολέμου, μεταξύ της Ρωσσίας και των Ηνωμένων Πολιτειών. 

Η αποτυχία του συριακού τεχνάσματος δεν αποθάρρυνε τους παγκοσμιοποιητές. έχουν απλώς μετατοπίσει την εστίασή τους στην Ουκρανία.

Αγορές Ενέργειας

Στο συριακό θέατρο, οποιαδήποτε στρατιωτική δράση με αιχμή του δόρατος τις ΗΠΑ θα είχε αναπόφευκτα ωθήσει το Ιράν να κλείσει τα στενά του Ορμούζ, θέτοντας σε κίνδυνο έως και το 30% της παγκόσμιας μεταφοράς πετρελαίου. 

Αυτή η τολμηρή κίνηση θα μπορούσε εύκολα να προκαλέσει παγκόσμια δυσαρέσκεια, οδηγώντας στην εγκατάλειψη του δολαρίου ΗΠΑ ως πρότυπο πετρονομίσματος.

Τόσο η Κίνα όσο και η Ρωσσία, με τη χαρακτηριστική λεπτότητά τους, υπαινίχθηκαν την πιθανότητα μιας οικονομικής αντίδρασης στην αμερικανική παρέμβαση, αν και σταμάτησαν να επεξεργάζονται επίσημα. 

Το καθεστώς του δολλαρίου ως παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος θα είχε υποστεί σοβαρό πλήγμα, μια συνέπεια που δεν θα ήταν τίποτε λιγώτερο από καταστροφική.

Στο ουκρανικό αδιέξοδο, το φάντασμα της επέμβασης αντιμετωπίστηκε με έντονες και κατηγορηματικές απειλές από τη Ρωσσία, συμπεριλαμβανομένης της ανατριχιαστικής προοπτικής διακοπής των εισαγωγών φυσικού αερίου στην Ευρωπαϊκή Ένωση μέσω της Gazprom, η οποία κάλυπτε περίπου το 30% των αναγκών της Ε.Ε. σε καύσιμα.

Το 2009, ένα παροδικό κλείσιμο του ουκρανικού αγωγού οδήγησε σε μια σειρά ελλείψεων σε όλη την Ευρώπη. 

Σε αντίθεση με τη ρόδινη εικόνα που σκιαγραφούν ορισμένοι στα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, η επιρροή της Ρωσσίας στην ενέργεια της Ε.Ε. απέχει πολύ από το να «μειωθεί».

Η Ρωσσία έχει επίσης απειλήσει να εγκαταλείψει τα ομόλογα του αμερικανικού δημοσίου, μια κίνηση που μπορεί να μην φαίνεται σαν ένα σημαντικό διαπραγματευτικό χαρτί στην επιφάνεια. 

Ωστόσο, αν σκεφτεί κανείς ότι η Κίνα έχει υποστηρίξει ανοιχτά τις ρωσικές προσπάθειες στην Ουκρανία, όπως έκανε και με την αντίθεση της Ρωσσίας στις δραστηριότητες των ΗΠΑ στη Συρία, η εικόνα γίνεται πολύ πιο ανησυχητική. 

Μια απόρριψη ρωσικών ομολόγων θα ακολουθηθεί αναπόφευκτα από μια κινεζική, ένα σενάριο που βρίσκεται στα σκαριά τουλάχιστον από το 2008.

Έχω προειδοποιήσει εδώ και χρόνια ότι οι παγκοσμιοποιητές και οι κεντρικοί τραπεζίτες χρειάζονται απεγνωσμένα ένα «γεγονός κάλυψης», έναν αντιπερισπασμό ή έναν αποδιοπομπαίο τράγο αρκετά μεγαλοπρεπή για να καλύψει το χάος στο οποίο θα μπορούσαν στη συνέχεια να ενορχηστρώσουν την κατάρρευση του δολλαρίου ως παγκόσμιου αποθέματος και να ανοίξουν το δρόμο για ένα παγκόσμιο νομισματικό σύστημα. 

Η ουκρανική κρίση και ο επακόλουθος πόλεμος παρείχαν μια ακόμη ευκαιρία για να καρποφορήσει αυτό το φαύλο σχέδιο.

Η αλήθεια

Η αντιστοιχία της συνωμοσίας μεταξύ Συρίας και Ουκρανίας και η δυνατότητα κάθε γεγονότος να προκαλέσει περιφερειακή σύγκρουση, κατάρρευση του δολλαρίου ή παγκόσμιο πόλεμο, έχει περιγραφεί σχολαστικά. 

Ωστόσο, είναι αυτή η συνωμοσία μονόπλευρη; 

Είναι η Δύση και το ΝΑΤΟ οι μόνες οντότητες που χειραγωγούνται από τους παγκοσμιοποιητές για να εγκλωβίσουν τη Ρωσσία και να προκαλέσουν σύγκρουση; 

Και τι έχουν να κερδίσουν οι παγκοσμιοποιητές πυροδοτώντας μια τέτοια καταστροφή;

Όπως συμβαίνει με κάθε άλλο καταστροφικό κατασκευασμένο πόλεμο, ο απώτερος στόχος είναι η διαγραφή της κυρίαρχης ταυτότητας με παράλληλη εδραίωση της οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής εξουσίας. 

Δεν αρκεί οι παγκόσμιοι χρηματοδότες να κυριαρχούν στον τραπεζικό κλάδο και να κατέχουν τους περισσότερους πολιτικούς· Επιδιώκουν να μεταμορφώσουν τη δημόσια ψυχή. Θέλουν να τους ικετεύσουμε για παγκόσμια διακυβέρνηση.

Αυτή η κατασκευή συναίνεσης επιτυγχάνεται συχνά στρέφοντας δύο ελεγχόμενες κυβερνήσεις η μία εναντίον της άλλης και στη συνέχεια, στον απόηχο της τραγωδίας, ζητώντας παγκόσμια ενοποίηση. 

Παρουσιάζεται πάντα το επιχείρημα ότι αν απλώς εγκαταλείψουμε την έννοια των εθνών-κρατών και μεταρρυθμιστούμε κάτω από ένα ενιαίο παγκόσμιο σώμα, όλοι οι πόλεμοι θα «εξαφανιστούν».

Το ερώτημα είναι αν ο Πούτιν της Ρωσσίας είναι μυημένος σε αυτό το σχέδιο. Είναι μέρος της; Είμαστε μάρτυρες ενός επαναλαμβανόμενου θεάτρου μιας μαριονέτας της Ρωσσίας εναντίον μιας μαριονέτας του ΝΑΤΟ, παρόμοια με τον Ψυχρό Πόλεμο;

Αυτό που γνωρίζω είναι ότι ο Πούτιν, σε πολλές περιπτώσεις στο παρελθόν, ζήτησε τον παγκόσμιο έλεγχο της οικονομίας μέσω του ΔΝΤ και τη θέσπιση ενός νέου παγκόσμιου νομίσματος χρησιμοποιώντας τα Ειδικά Τραβηκτικά Δικαιώματα (SDR) του ΔΝΤ.

Ήταν τα δάνεια από το ΔΝΤ που έσωσαν τη Ρωσσία από τη χρεοκοπία στα τέλη της δεκαετίας του 1990. 

Και ο Πούτιν ζήτησε διαβουλεύσεις με το ΔΝΤ σχετικά με την Κριμαία. 

Θυμηθείτε, αυτό είναι το ίδιο ΔΝΤ που εργάζεται για να χρηματοδοτήσει τους αντιπάλους του στη Δυτική Ουκρανία.

Στην ουσία, αν πιστεύετε στην εθνική κυριαρχία και την αποκέντρωση της εξουσίας, ο Πούτιν δεν είναι σύμμαχός σας. 

Για άλλη μια φορά, έχουμε τους παγκοσμιοποιητές να διοχετεύουν χρήματα και στις δύο πλευρές μιας σύγκρουσης που θα μπορούσε να μετατραπεί σε κάτι εφιαλτικό.

Ο Πούτιν θέλει παγκόσμια οικονομική διακυβέρνηση και εξυγίανση υπό το ΔΝΤ, ακριβώς όπως το υποτιθέμενο «αμερικανικό» ΔΝΤ θέλει εξυγίανση. 

Η παγκόσμια διακυβέρνηση της χρηματοδότησης και η δημιουργία χρήματος σημαίνει τελικά παγκόσμια διακυβέρνηση όλων των άλλων.

Δημιουργείται ένας πόλεμος μέσω του ψευδούς παραδείγματος της Ανατολής εναντίον της Δύσης για να ανοίξει το δρόμο για την παγκόσμια κυβέρνηση; 

Μήπως οι εντάσεις Ανατολής/Δύσης γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης ως προπέτασμα καπνού για την τελική καταστροφή του καθεστώτος παγκόσμιου αποθεματικού του δολλαρίου; 

Είναι δύσκολο να πούμε αν η Ουκρανία θα είναι η τελική σκανδάλη· Ωστόσο, τα στοιχεία δείχνουν ότι εάν προκύψει σύγκρουση, ανεξάρτητα από το ποιος «κερδίζει» ένα τέτοιο σενάριο, το ΔΝΤ βγαίνει στην κορυφή.

Φανταστείτε ότι παίζετε μια παρτίδα σκάκι μόνοι σας. 

Ποια ομάδα κερδίζει στο τέλος αυτού του παιχνιδιού: μαύρο ή άσπρο; 

Η απάντηση είναι ότι δεν έχει σημασία. 

Πάντα κερδίζεις όταν ελέγχεις και τις δύο πλευρές.

ΠΗΓΗ: (1) Why the Globalists Engineered the Ukraine War - A Lily Bit

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΜΑΡΙΓΩ ΖΑΡΑΦΟΠΟΥΛΑ