Ο Μεντβέντεφ έχει δίκιο για το πώς οι ελβετικές «ειρηνευτικές συνομιλίες» του επόμενου μήνα θα μπορούσαν να γυρίσουν μπούμερανγκ στην Ουκρανία

Andrew Korybko

5 Μαΐου 2024

Κανείς δεν πιστεύει σοβαρά ότι θα πείσουν τη Ρωσσία να αποσυρθεί από το έδαφος που το Κίεβο διεκδικεί ως δικό του, ούτε ότι θα αναδιαμορφώσουν τη στρατιωτικο-στρατηγική δυναμική αυτής της σύγκρουσης προς όφελος της Δύσης.

Ο πρώην πρόεδρος της Ρωσσίας και νυν αναπληρωτής πρόεδρος του Συμβουλίου Ασφαλείας Ντμίτρι Μεντβέντεφ απαρίθμησε στο Telegram τρία οφέλη που η χώρα του αναμένει να αποκομίσει από τις ελβετικές «ειρηνευτικές συνομιλίες» του επόμενου μήνα. 

Η Ρωσσία δεν έχει προσκληθεί στη συνάντηση, η οποία θα αφορά μόνο τα τελεσίγραφα της λεγόμενης «ειρηνευτικής φόρμουλας» του Ζελένσκι. 

Σύμφωνα με τον ίδιο, αυτό το θέαμα θα εκθέσει την κενότητα των σχεδίων της Ουκρανίας, την ανικανότητα της δυτικής ελίτ και τελικά δεν θα σταματήσει τα επί τόπου κέρδη της χώρας του.

Όλα αυτά είναι εύλογες προσδοκίες. 

Ξεκινώντας από το πρώτο, δεν ήταν ποτέ ρεαλιστικό να φανταστεί κανείς ότι η Ουκρανία θα μπορούσε να εξαναγκάσει τη Ρωσσία να συμφωνήσει με τις μαξιμαλιστικές απαιτήσεις του Ζελένσκι, οι οποίες περιλαμβάνουν ακόμη και την κατηγορία των δικών της αξιωματούχων για εγκλήματα πολέμου. 

Αυτά ήταν πάντα απλά συνθήματα για τη διατήρηση του ηθικού της Δύσης και της Ουκρανίας ψηλά, αλλά δεν εξυπηρετούν πλέον αυτόν τον σκοπό μετά την αποτυχημένη αντεπίθεση του περασμένου καλοκαιριού. 

Συνεχίζοντας, το μόνο που κάνει είναι να δυσφημεί περαιτέρω την υπόθεση αυτών των δύο σε αυτόν τον πόλεμο δι' αντιπροσώπων.

Το δεύτερο σημείο βασίζεται στο πρώτο, δεδομένου ότι η δυτική ελίτ δεν ήταν σε θέση να αξιοποιήσει τους πόρους που απαιτούνται για την Ουκρανία για να προκαλέσει την προβλεπόμενη στρατηγική ήττα της στη Ρωσσία. 

Αυτό οφειλόταν στο γεγονός ότι η Ρωσσία νίκησε το ΝΑΤΟ στον «αγώνα επιμελητείας» / «πόλεμο φθοράς». 

Προεκτείνοντας περαιτέρω, αυτό το αποτέλεσμα ήταν εντελώς προβλέψιμο, πράγμα που σημαίνει ότι η Δύση δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να επιτύχει τις μέγιστες απαιτήσεις της. Όλα εξαρτώνταν από τις κυρώσεις που συνέθλιβαν τη ρωσική οικονομία, κάτι που ήταν πάντα απίθανο.

Όσον αφορά το τελευταίο σημείο, «οι πέντε κορυφαίες προκλήσεις της Ουκρανίας είναι άλυτες» και μόνο η έκκληση για ειρήνη το συντομότερο δυνατό με τη μονομερή εφαρμογή μιας αποστρατιωτικοποιημένης ουδέτερης ζώνης στα τμήματα της Ουκρανίας που εξακολουθούν να βρίσκονται υπό τον έλεγχο του Κιέβου ανατολικά του Δνείπερου θα μπορούσε ενδεχομένως να κάνει τη Ρωσσία να συμφωνήσει να παγώσει τη σύγκρουση. 

Ωστόσο, αυτό δεν εξετάζεται σοβαρά, γι' αυτό και το χειρότερο σενάριο της Ουκρανικής Επιτροπής Πληροφοριών για μια ρωσική επανάσταση σε συνδυασμό με μια πολιτική εξέγερση στο Κίεβο γίνεται όλο και πιο πιθανό.

Υπό αυτό το πρίσμα, οι επερχόμενες ειρηνευτικές συνομιλίες στην Ελβετία θα γυρίσουν πράγματι μπούμερανγκ στην Ουκρανία. 

Κανείς δεν πιστεύει σοβαρά ότι θα πείσουν τη Ρωσσία να αποσυρθεί από το έδαφος που το Κίεβο διεκδικεί ως δικό του, ούτε ότι θα αναδιαμορφώσουν τη στρατιωτικο-στρατηγική δυναμική αυτής της σύγκρουσης προς όφελος της Δύσης. 

Βιώνουν αυτό το θέαμα μόνο για άστοχους σκοπούς ήπιας ισχύος που θα δυσφημίσουν περαιτέρω τον σκοπό τους μόλις αποτύχουν να ισοδυναμούν με κάτι απτής σημασίας.

Ακόμη χειρότερα, το κόστος ευκαιρίας που προκάλεσε η ίδια η αφιέρωση πεπερασμένων διπλωματικών πόρων σε αυτή την καταδικασμένη πρωτοβουλία είναι ότι η Δύση θα είναι ακόμη πιο ανεπαρκώς προετοιμασμένη από πριν για να βοηθήσει την Ουκρανία να διαπραγματευτεί τους όρους της ήττας της μόλις φτάσει αναπόφευκτα αυτή η στιγμή. 

Αυτό θα πρέπει να είναι το διπλωματικό τους επίκεντρο επί του παρόντος, δεδομένου ότι ευθυγραμμίζεται με τα αντικειμενικά τους συμφέροντα αντί να κυνηγούν την πολιτική φαντασίωση της ήττας της Ρωσσίας. 

Αυτό δείχνει πόσο παραληρηματική έχει γίνει η δυτική διπλωματία.

Ωστόσο, η Ρωσσία μπορεί να ρίξει ένα κλειδί στα έργα εάν καταφέρει να επιτύχει μια στρατιωτική πρόοδο πριν από τη συνάντηση στα μέσα Ιουνίου, ειδικά εάν αυτό συμπίπτει με μια πολιτική εξέγερση στο Κίεβο που καθοδηγείται από την προσκόλληση του Ζελένσκι στην εξουσία με νομικά αμφίβολα προσχήματα μετά τη λήξη της θητείας του στις 21 Μαΐου. 

Σε αυτή την περίπτωση, οι συμμετέχοντες μπορεί να αναγκαστούν να εξετάσουν σοβαρά τους όρους της ήττας της Ουκρανίας στις διαπραγματεύσεις για πρώτη φορά, μετά την οποία η ειρηνευτική διαδικασία της Κωνσταντινούπολης θα μπορούσε σύντομα να ξαναρχίσει με νέα μορφή για να τα ολοκληρώσει όλα.

ΠΗΓΗ: Medvedev Has A Point About How Next Month’s Swiss “Peace Talks” Could Backfire On Ukraine (substack.com)

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΜΑΡΙΓΩ ΖΑΡΑΦΟΠΟΥΛΑ