Ο νόμος απαγόρευσης της γλώσσας στην Ουκρανία ήταν αιτία πολέμου

Υπάρχουν αρκετοί βασικοί παράγοντες πίσω από τον πόλεμο στην Ουκρανία. 

Ωστόσο, αποκρύπτονται από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, τα οποία χρησιμεύουν ως πολεμική προπαγάνδα. 

Αυτοί οι παράγοντες περιλαμβάνουν τον ουκρανικό νόμο του 2019 περί απαγόρευσης της ρωσικής γλώσσας. 

Απαγορεύοντας τη ρωσική γλώσσα στη δημόσια ζωή, η εθνικιστική κυβέρνηση του Κιέβου εμπόδισε μια ειρηνική λύση στον πόλεμο του Ντονμπάς, ο οποίος συνεχίζεται από το 2014. 

Η περαιτέρω κλιμάκωση μέχρι τον σημερινό πόλεμο στην Ουκρανία ήταν επομένως αναπόφευκτη. 

Η Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ το υποστήριξαν αυτό.

29 Ιουνίου 2024

από Thomas Mayer

Χρόνος ανάγνωσης: 6,2 λεπτά

Στην αρχαία Ουκρανία, περίπου το 30% των κατοίκων μιλούσαν ρωσικά ως μητρική τους γλώσσα. Στην καθημερινή χρήση, τα ρωσικά χρησιμοποιήθηκαν πολύ πιο συχνά. Στην ανατολική Ουκρανία και το Ντονμπάς, η ρωσική είναι η κύρια γλώσσα. Τα ουκρανικά και τα ρωσικά είναι συγγενείς σλαβικές γλώσσες, αλλά διαφέρουν σημαντικά, συγκρίσιμα με τα ισπανικά και τα πορτογαλικά.

Υπάρχουν ορισμένες χώρες στην Ευρώπη με αρκετές ανεξάρτητες γλώσσες που είναι επίσημες γλώσσες εκεί και διδάσκονται στα σχολεία. Στην Ελβετία, αυτά είναι: γερμανικά, γαλλικά, ιταλικά και ρωμανικά. Στο Βέλγιο: γαλλικά, φλαμανδικά και γερμανικά. Και στην Ιρλανδία: αγγλικά και ιρλανδικά (γαελικά).

Χωρίς τον σεβασμό και την ενεργό υποστήριξη των αντίστοιχων γλωσσών, αυτά τα κράτη θα είχαν προ πολλού διαιρεθεί και αποσυντεθεί. Θα υπήρχε εμφύλιος πόλεμος στο Βέλγιο αν οι Βαλώνοι ανάγκαζαν τους Φλαμανδούς να μιλούν γαλλικά. Στην Ελβετία, τα γαλλόφωνα καντόνια θα διαχωρίζονταν από τα γερμανόφωνα καντόνια εάν τα τελευταία είχαν την ιδέα να καταργήσουν τα γαλλικά στη γαλλόφωνη Ελβετία. Για τις ελβετικές ευαισθησίες, αυτό θα ήταν μια εντελώς παράλογη και αδιανόητη ιδέα. Είναι υπερήφανοι για τη γλωσσική τους πολυμορφία.

Στην Ουκρανία, είναι αρκετά διαφορετικά. Στις 5 Μαΐου 2019, τέθηκε σε ισχύ ο νόμος περί απαγόρευσης της γλώσσας, ωθώντας τα ρωσικά έξω από τη δημόσια ζωή.

Οι Ουκρανοί εθνικιστές, οι οποίοι κατέλαβαν τα σημαντικότερα κυβερνητικά γραφεία στο Κίεβο ως αποτέλεσμα του πραξικοπήματος στις 22 Φεβρουαρίου 2014, είχαν επιτύχει έτσι έναν από τους στόχους τους. 

Την επομένη του πραξικοπήματος, στις 23 Φεβρουαρίου 2014, το κοινοβούλιο του Κιέβου κατήργησε το νόμο για τις περιφερειακές γλώσσες που υπήρχε εκείνη την εποχή. Ο νόμος αυτός χορήγησε στη ρωσική γλώσσα το καθεστώς μιας δεύτερης επίσημης γλώσσας σε περιοχές όπου περισσότερο από το 10% των κατοίκων δήλωσαν τα ρωσικά ως μητρική τους γλώσσα. Η κατάργηση αυτού του νόμου ήταν μια σαφής δήλωση του τι σήμαινε το πραξικόπημα του Μαϊντάν. Η καταστολή της ρωσικής, δηλαδή η «εθνοκάθαρση», ήταν το πιο σημαντικό για τους εθνικιστές.

Έχω περιγράψει λεπτομερώς την ιστορία του νόμου περί απαγόρευσης της γλώσσας και του ίδιου του νόμου στο βιβλίο "Αναζητώντας την αλήθεια στον πόλεμο της Ουκρανίας - Τι είναι πραγματικά".

Ο νόμος είναι καλά τυπωμένος, 30 σελίδες και γραφειοκρατικά περίπλοκος. Οι κανονισμοί επηρεάζουν όλους τους τομείς της ζωής. Υπάρχει επίσημη μετάφραση στα αγγλικά στην ιστοσελίδα του κοινοβουλίου του Κιέβου.

Ο νόμος απαιτεί τη χρήση της ουκρανικής γλώσσας στη δημόσια και επιχειρηματική ζωή. Αυτό σημαίνει ότι τα ρωσικά μπορούν να μιλιούνται μόνο σε καθαρά ιδιωτικές συνομιλίες και θρησκευτικές τελετές. 

Ακόμη και στις ρωσόφωνες περιοχές, οι διοικήσεις και οι αρχές απαγορεύεται να χρησιμοποιούν ρωσικά. Κατά τη διάρκεια των προεκλογικών εκστρατειών, τα φιλορωσικά κόμματα και οι υποψήφιοι απαγορεύεται να διαφημίζονται στα ρωσικά. Τα ουκρανικά είναι η γλώσσα διδασκαλίας στα σχολεία και τα πανεπιστήμια και όλες οι εξετάσεις διεξάγονται στα ουκρανικά. Στο δημοτικό σχολείο, τα ρωσόφωνα παιδιά μπορούν να διδάσκονται ρωσικά "σε ξεχωριστές ομάδες" εκτός από τα ουκρανικά. Ωστόσο, οι ουκρανοί γηγενείς ομιλητές δεν μαθαίνουν πλέον ρωσικά. Και μετά το δημοτικό σχολείο, υπάρχει μόνο ουκρανικά. 

Ο νόμος περί απαγόρευσης της γλώσσας ρυθμίζει την εξάλειψη της ρωσικής γλώσσας στην επιστήμη, τον πολιτισμό, τον κινηματογράφο, τους κινηματογράφους και τα μέσα ενημέρωσης. 

 

 

Το λογισμικό υπολογιστών, οι ιστότοποι και οι σελίδες στα κοινωνικά δίκτυα πρέπει επίσης να είναι στα ουκρανικά. 

Ο νόμος περιέχει σελίδες κανονισμών για όλες τις περιπτώσεις της κοινωνικής ζωής. Σε όλες τις εταιρείες, τα ιδρύματα και τις ιατρικές πρακτικές, τα ουκρανικά πρέπει να είναι η γλώσσα επικοινωνίας με τους πελάτες. Ο πελάτης μπορεί να παραπονεθεί για μια υπηρεσία στα ρωσικά και στη συνέχεια απειλούνται με πρόστιμα. Μόνο κατόπιν ρητού αιτήματος του πελάτη μπορεί να επιδοθεί σε γλώσσα διαφορετική από την ουκρανική.

Αυτοί οι κανονισμοί έχουν βαθύ αντίκτυπο στη διαπροσωπική ζωή. Οι άνθρωποι πατρονάρονται από το ουκρανικό κράτος μέχρι τις πιο λεπτές πτυχές της ζωής τους. Τα ουκρανικά είναι υποχρεωτικά παντού, μόνο στην οικογένεια, μεταξύ φίλων ή στην εκκλησία επιτρέπεται να μιλάτε όπως θέλετε.

Διορίστηκαν γλωσσικοί επίτροποι για την επιβολή αυτού του νόμου. Επιβάλλονται κυρώσεις μισθού ενός μηνός για μη παράβαση.

Το μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης «Πλατφόρμα για τη Ζωή» - το οποίο δεν είχε ακόμη απαγορευτεί το 2019 - επέκρινε έντονα τον νόμο ως «άλλη μια προσπάθεια διαίρεσης της κοινωνίας σύμφωνα με τις γραμμές της γλώσσας». 

Σε δήλωση που δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα του κόμματος, ανέφερε: «Στην Ουκρανία, τα δικαιώματα μεμονωμένων ρωσόφωνων πολιτών και ολόκληρων κοινοτήτων καταπατούνται. Η κυβέρνηση αγνοεί κατάφωρα τους κανόνες του συντάγματος, το οποίο προστατεύει τα δικαιώματα όλων των πολιτών της χώρας, ανεξάρτητα από την εθνικότητα, τις πολιτικές απόψεις και τη θρησκεία τους».

Η «Πλατφόρμα για τη Ζωή» – όπως είπα το μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης εκείνη την εποχή – παρενοχλήθηκε από την κυβέρνηση του Κιέβου τα επόμενα χρόνια, οι ραδιοτηλεοπτικοί φορείς και τα μέσα ενημέρωσης που συνδέονται με το κόμμα απαγορεύτηκαν, κορυφαίοι πολιτικοί συνελήφθησαν, έως ότου το κόμμα απαγορεύτηκε εντελώς το 2022 και όλα τα περιουσιακά στοιχεία κατασχέθηκαν.

Οι κυβερνήσεις της Ε.Ε. γνώριζαν φυσικά τον νόμο για τη ρατσιστική γλώσσα. Στην έκθεσή της της 9ης Δεκεμβρίου 2019, η Επιτροπή της Βενετίας του Συμβουλίου της Ευρώπης αξιολόγησε τον νόμο ως «παραβίαση της αρχής της απαγόρευσης των διακρίσεων».

Δεν έγινε τίποτε, δεν υπήρξε καμμία πολιτική διαμαρτυρία ούτε καν η παύση των πληρωμών και των παραδόσεων όπλων από την πλευρά της Ε.Ε.. Αντ' αυτού, η Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ υποστήριξαν τον ρατσισμό στην Ουκρανία με μεγάλο κόστος πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά. Εξάλλου, στην Ουκρανία υπερσπίζονται οι «δυτικές αξίες» υπερασπίζονται.

Είναι τρομακτικό να βλέπουμε πόσο καλά έχει λειτουργήσει η παραπληροφόρηση των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης. Η απαγόρευση της γλώσσας απλά δεν αναφέρθηκε. Γι' αυτό σχεδόν κανείς δεν το γνωρίζει. 

Με αυτόν τον τρόπο, ένας από τους κύριους λόγους για τον πόλεμο αποκρύφθηκε. Αντ΄αυτού, τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης καθιέρωσαν τη γλώσσα του «απρόκλητου επιθετικού πολέμου της Ρωσσίας» και την έκαψαν στη συνείδηση του κοινού μέσω της συνεχούς επανάληψης. Μια τέτοια υπνωτική πολεμική προπαγάνδα μπορεί να διαλυθεί μόνο με καθαρή σκέψη και συζήτηση.

Με τον νόμο απαγόρευσης της γλώσσας που ψηφίστηκε το 2019 στη μέση του πολέμου του Ντονμπάς, θάφτηκε μια ειρηνική λύση στον πόλεμο του Ντονμπάς. Αυτός ο νόμος σηματοδότησε ότι δεν θα υπάρξει ειρήνη και συμφωνία με το Κίεβο. Οι κυβερνήτες του Κιέβου έδειξαν στους Ρώσσους κατοίκους των δύο αποσχισθεισών Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντονμπάς ότι θέλουν να απαγορεύσουν τη γλώσσα τους και να τους υποβαθμίσουν σε πολίτες δεύτερης κατηγορίας. 

Έτσι, το Κίεβο είχε de facto θάψει τη συμφωνία του Μινσκ που υπογράφηκε το 2015. Η συμφωνία του Μινσκ προέβλεπε αυτόνομο ομοσπονδιακό καθεστώς για τις δύο δημοκρατίες του Ντονμπάς με πολιτιστικά και οικονομικά δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος χρήσης της δικής τους γλώσσας. 

Αυτή θα ήταν η ειρηνευτική λύση. Αλλά το Κίεβο και επίσης οι χώρες του ΝΑΤΟ και η Ε.Ε. δεν ενδιαφέρονταν για αυτό. Αυτό σήμαινε ότι η περαιτέρω κλιμάκωση του πολέμου ήταν αναπόφευκτη.

Thomas Mayer: Αναζητώντας την αλήθεια στον πόλεμο της Ουκρανίας - Περί τίνος πρόκειται

Οκτώβριος 2023, μαλακό εξώφυλλο, 600 σελίδες, έγχρωμες εικονογραφήσεις σε όλη την έκταση, εκτύπωση ISBN 978-3-89060-863-1, ηλεκτρονικό βιβλίο ISBN 978-3-89060-483-1. Το βιβλίο είναι διαθέσιμο παντού στα βιβλιοπωλεία.

Πληροφορίες για το βιβλίο: https://kurzelinks.de/h10a

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα τις απόψεις των μόνιμων συγγραφέων του TKP. Τα δικαιώματα και η ευθύνη για το περιεχόμενο ανήκουν στον δημιουργό.

Ο Thomas Mayer είναι ακτιβιστής πολιτικών δικαιωμάτων, δάσκαλος διαλογισμού, συγγραφέας.

ΠΗΓΗ: Das Sprachenverbotsgesetz in der Ukraine war eine Kriegsursache (tkp.at)

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΜΑΡΙΓΩ ΖΑΡΑΦΟΠΟΥΛΑ