Γάλλος αρθρογράφος: «Είμαστε μάρτυρες της κατάρρευσης του πολιτικού συστήματος»

Ο πρόεδρος Μακρόν έχει ξεκινήσει διερευνητικές συνομιλίες για τον σχηματισμό κυβέρνησης. Φωτογραφία: Mohammed Badra/EPA Pool/AP/dpa

Αντίθετα με όλες τις προσδοκίες, το αριστερό Νέο Λαϊκό Μέτωπο πήρε την πρώτη θέση στον τελικό γύρο των βουλευτικών εκλογών. 

Το μπλοκ του Εμμανουέλ Μακρόν ακολουθεί -και αυτή είναι η ακόμη μεγαλύτερη έκπληξη- στη δεύτερη θέση. 

Τι συμβαίνει τώρα; 

Ποιον θα διορίσει πρωθυπουργό ο πρόεδρος; 

Ανάλυση του Patrick Edery, επικεφαλής της ευρωπαϊκής εταιρείας συμβούλων στρατηγικής Partenaire Europe.

Από τον Julian Herrero

10 Ιουλίου 2024

Για τον αρθρογράφο Patrick Edery, το Rassemblement National της Marine Le Pen και του Jordan Bardella έχει κάνει πολλά λάθη. 

Συγκεκριμένα, η πρόταση να στερηθούν οι Γάλλοι με διπλή υπηκοότητα ορισμένα δημόσια αξιώματα είχε κοστίσει ψήφους στο RN. Επιπλέον, το κόμμα δεν ήξερε πώς να αντιμετωπίσει τις επιθέσεις σε ορισμένους από τους υποψηφίους του.

Το Νέο Λαϊκό Μέτωπο (NFP) είναι πιθανό να έχει περίπου 187 έδρες, το προεδρικό στρατόπεδο 150 έδρες και το Rassemblement National (RN) 143. Έχει πετύχει το Αριστερό Κόμμα με το στοίχημά του;

Πιστεύω ότι μπορούμε να αντλήσουμε δύο διδάγματα από τις εκλογές. Είναι μια κατάρρευση του πολιτικού συστήματος της Πέμπτης Δημοκρατίας. Και τότε οι Γάλλοι ψήφισαν κατά της μετανάστευσης στον πρώτο γύρο και κατά του Rassemblement National στον δεύτερο. Αυτά είναι τα δύο πιο σημαντικά γεγονότα αυτών των κοινοβουλευτικών εκλογών.

Αυτή η κατάρρευση της Πέμπτης Δημοκρατίας προκαλείται από το εντελώς λανθασμένο κοινοβούλιο και το σύστημα. Το είδαμε στις κρατήσεις των υποψηφίων μεταξύ των δύο γύρων. 

Αυτές οι αποσύρσεις έφεραν την ενωμένη αριστερά στην κορυφή σε αυτόν τον δεύτερο γύρο. Αλλά για να σχηματιστεί, το NRP σύναψε μια σύμβαση με τους ψηφοφόρους του, μια σύμβαση γεμάτη υποσχέσεις όσον αφορά την αγοραστική δύναμη, την προστασία του περιβάλλοντος κ.λπ. – κάτι που από μόνο του είναι αρκετά αξιέπαινο και δημοκρατικό. Αλλά οι παραιτήσεις άλλαξαν την κατάσταση, πράγμα που σημαίνει ότι ορισμένοι κεντρώοι και δεξιοί ψηφοφόροι ψήφισαν την αριστερά στον δεύτερο γύρο.

Τώρα προκύπτουν δύο εύλογα ερωτήματα. Από τη μία πλευρά, υπάρχει ο Jean-Luc Mélenchon [σημείωση του συντάκτη: ο ηγέτης της αριστερής λαϊκιστικής La France insoumise, LFI – της μεγαλύτερης φράξιας εντός της νέας αριστερής συμμαχίας], ο οποίος λέει ότι η νομοθετική συνθήκη μεταξύ των αριστερών κομμάτων και των ψηφοφόρων πρέπει να γίνει σεβαστή. 

Στη συνέχεια, υπάρχουν άλλοι εντός του NFP που πιστεύουν ότι αφού οι ψηφοφόροι από τη δεξιά και το κέντρο τους ψήφισαν, πρέπει να βρουν έναν συμβιβασμό με το κόμμα Ensemble του Macron ή τους συντηρητικούς Ρεπουμπλικάνους (LR). Αυτοί οι ψηφοφόροι, που εξ ορισμού δεν προέρχονται από την αριστερά, δεν θέλουν το πρόγραμμα του Νέου Λαϊκού Μετώπου.

Όλη αυτή η κατάσταση οδηγεί σε μια πραγματική παρεξήγηση, καθώς και οι δύο επιλογές είναι εναλλάξιμες μεταξύ τους. Ομοίως, εκείνοι που υποστηρίζουν τη συνεργασία θέτουν ένα δημοκρατικό πρόβλημα εάν με τη σειρά τους αποκλείσουν το RN και έτσι de facto το 40% των Γάλλων.

Ολόκληρο το σύστημα της Πέμπτης Δημοκρατίας ανατράπηκε από αυτές τις παραιτήσεις. Το 40% των Γάλλων είναι μπλοκαρισμένο, ενώ τα άλλα κόμματα – και συνεπώς το 60% των Γάλλων που δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους – αναγκάζονται να καταλήξουν σε συμφωνία.

Και όλα αυτά τα κόμματα, από την προοδευτική πτέρυγα των Ρεπουμπλικάνων μέχρι το LFI, έχουν μόνο μία ενοποιητική ιδέα: είναι προσανατολισμένα στη μετανάστευση. Δηλαδή, πιστεύουν ότι η μετανάστευση δεν μπορεί να σταματήσει από τη μία πλευρά, και ότι είναι απαραίτητη από την άλλη. Αυτό είναι το μόνο πράγμα που τους ενώνει ενάντια στο RN.

Σε σύγκριση με την προηγούμενη κοινοβουλευτική περίοδο, το RN λαμβάνει περίπου πενήντα περισσότερους βουλευτές, αλλά δεν επιτυγχάνει σχετική ή απόλυτη πλειοψηφία. Μπορεί αυτό το αποτέλεσμα, το οποίο υπολείπεται των προσδοκιών, να αποστρατεύσει το εκλογικό σώμα του RN στις επόμενες εκλογές;

Εδώ επανερχόμαστε στο δεύτερο σημείο μου. Οι Γάλλοι ψήφισαν κατά της μετανάστευσης στις ευρωπαϊκές εκλογές και στον πρώτο γύρο των βουλευτικών εκλογών και κατά του RN στον δεύτερο γύρο. Γιατί δεν θέλουν το RN; Στην πραγματικότητα οφείλεται σε διάφορους παράγοντες.

Πρώτον, υπάρχει ένα ολόκληρο προοδευτικό οικοσύστημα που κυμαίνεται από τα μέσα ενημέρωσης έως τα πολιτικά κόμματα, συμπεριλαμβανομένων των αθλητών και των ηθοποιών που αντιτίθενται στο Rassemblement National. 

Το κόμμα του Τζορντάν Μπαρντελά και της Μαρίν Λεπέν δεν έχει βρει ακόμα τίποτα εναντίον του. Δεν υπάρχει πρόβλημα προσωπικότητας σε αυτό το κόμμα, αλλά μάλλον διαρθρωτικό. 

Το RN είναι ένα παλιομοδίτικο κόμμα με πολύ ισχυρό τοπικό δίκτυο, αλλά δεν έχει καταφέρει να ανανεωθεί. Για παράδειγμα, δεν υπάρχει κανάλι πληροφοριών. Το κόμμα LFI του Μελανσόν είναι πολύ ενεργό στο Διαδίκτυο, έχει ιδρύσει μια εταιρεία μέσων ενημέρωσης και υποστηρίζεται από εκατοντάδες influencers. Το RN έχει μόνο λίγους επηρεαστές και είναι όλοι πολύ αυτόνομοι.

Από την άποψη των μέσων ενημέρωσης, θα μπορούσατε να πείτε ότι το "CNews" υπάρχει, αλλά είναι ένα πολύ ευμετάβλητο κανάλι. Το κανάλι ήταν πρώτα υπέρ του Σαρκοζί, στη συνέχεια υπέρ του Ζεμούρ και λίγο υπέρ του RN.

Το Rassemblement National έκανε δύο μεγάλα λάθη στην προεκλογική εκστρατεία. Αφενός, η ιδέα του αποκλεισμού ορισμένων Γάλλων με διπλή υπηκοότητα από τα αξιώματα ήταν περιττή ενόψει της κατάστασης. Από την άλλη, πώς θα μπορούσαν να ορίσουν τόσους πολλούς φιλορώσους υποψηφίους; 

Σκέφτομαι ιδιαίτερα τον Pierre Gentillet, την κεντρική φιγούρα του φιλοπουτινισμού στη Γαλλία. Όλα αυτά τρόμαξαν τους Γάλλους. Εάν το RN θέλει να κερδίσει περισσότερους ψηφοφόρους μια μέρα, πρέπει να «απο-ρωσοποιήσει» τον εαυτό του, διαφορετικά θα παραμείνει σε αδιέξοδο.

Υπάρχει κάτι άλλο που δεν καταλαβαίνω. Γιατί το RN δεν ήταν πιο προσβλητικό όταν οι αντίπαλοί του έδειξαν με το δάχτυλο ορισμένους από τους υποψηφίους του, ειδικά εκείνους των οποίων οι φωτογραφίες δημοσιεύτηκαν φορώντας ναζιστικό καπέλο; Θα έπρεπε να έχουν συντάξει φακέλους για τους υποψηφίους του Macronist ή του NFP.

Παρ' όλο που ο Jordan Bardella είχε μια μεγάλη εκστρατεία, κυρίως χάρη στα κοινωνικά δίκτυα, αυτά δεν είναι διαρθρωτικά εργαλεία. Το RN εμπνεύστηκε μόνο εν μέρει από τη στρατηγική του Donald Trump, δηλαδή από την πλευρά του "show", χωρίς να παρατηρήσει ότι πίσω από το σόου του Trump υπήρχε ένα εργαλείο μάρκετινγκ που ονομάζεται inbound marketing, το οποίο χρησιμοποιεί AI και φέρνει ψηφοφόρους στον υποψήφιο των Ρεπουμπλικάνων. Επιπλέον, η LFI χρησιμοποιεί αυτή τη μέθοδο στη Γαλλία.

Αν το RN θέλει να κερδίσει, πρέπει να αναδιοργανωθεί. Τώρα το κόμμα έχει τα χρήματα για αυτό.

Τι είδους κυβέρνηση διορίζεται χωρίς απόλυτη πλειοψηφία; Ο Εντουάρ Φιλίπ, πρώην πρωθυπουργός του Μακρόν, ζήτησε χθες τη δημιουργία μιας συμφωνίας μεταξύ των «κεντρικών δυνάμεων» χωρίς το RN και το LFI.

Είναι πρόβλημα προσωπικού. Πρέπει να θυμόμαστε, για παράδειγμα, ότι ο Raphaël Glucksmann ήταν ο πρώτος αριστερός στις ευρωπαϊκές εκλογές και, ως εκ τούτου, είχε όλη τη νομιμότητα να επιβάλει τη γραμμή του. Και στη συνέχεια, με τη διάλυση της Εθνοσυνέλευσης, ο Εμανουέλ Μακρόν επιβράδυνε την ορμή της αριστεράς του Glucksmann και έδωσε ακούσια πίσω την επιρροή του στον Olivier Faure [σημείωση του συντάκτη: Πρώτος Γραμματέας του Σοσιαλιστικού Κόμματος, PS], ο οποίος αποκατέστησε μια συμφωνία με τους αριστερούς λαϊκιστές του LFI.

Ως εκ τούτου, θα υπάρξει ένας αγώνας εντός του PS μεταξύ της γραμμής Glucksmann και της γραμμής Fauré. Το Σοσιαλιστικό Κόμμα βρίσκεται τώρα στην ίδια κατάσταση με τους Ρεπουμπλικάνους. Κάποιοι θα θέλουν να ενταχθούν στο προεδρικό στρατόπεδο, άλλοι όχι. Πιστεύω ότι ένα μέρος των Σοσιαλιστών, των Πρασίνων και του LR δεν θα είναι αρκετό για να επιτευχθεί απόλυτη πλειοψηφία.

Από ποιο κόμμα θα μπορούσε να προέρχεται ο μελλοντικός πρωθυπουργός; Η ηγέτης των Πρασίνων, Marine Tondelier, δήλωσε ότι ο Εμανουέλ Μακρόν «θα πρέπει να ζητήσει από το Νέο Λαϊκό Μέτωπο το όνομα του πρωθυπουργού σήμερα».

Η μπάλα είναι τώρα στο γήπεδο του Εμμανουέλ Μακρόν. Θα αποφασίσει για το είδος της νέας κυβέρνησης. Μέχρι στιγμής, είχαμε μια κυβέρνηση τεχνοκρατών, κάτι που μπορεί να εξακολουθεί να ισχύει. Νομίζω ότι μια συμμαχία από τον Raphaël Glucksmann στον υπουργό Εσωτερικών του Macron Gérald Darmanin είναι δυνατή. Όσον αφορά τον διορισμό του πρωθυπουργού, είναι πιθανό να είναι πιο περίπλοκος. Αν διοριστεί σοσιαλιστής, οι Ανυπότακτοι δεν θα τον ακολουθήσουν και το αντίστροφο.

Προς το παρόν, πρέπει να περιμένουμε και να δούμε πόσοι «μετριοπαθείς» βουλευτές είναι πιθανό να ακολουθήσουν τον Εμανουέλ Μακρόν και αν δεν υπάρχουν αρκετοί από αυτούς, θα αναγκαστεί να διορίσει κυβέρνηση από το NFP. Δεδομένου ότι το LFI είναι το πιο ισχυρό κόμμα σε αυτή τη συμμαχία, σύμφωνα με τη θεσμική λογική, θα πρέπει να διοριστεί ένας πρωθυπουργός του LFI. Αλλά και εδώ, το πρόγραμμά τους δεν μπορεί να εφαρμοστεί. Κανείς δεν θα ψηφίσει τα νομοσχέδιά τους. Και ακόμη και αν χρησιμοποιήσουν την εξαίρεση του άρθρου 49-3 [σημείωση του συντάκτη: το άρθρο 49-3 επιτρέπει στην κυβέρνηση να επιβάλει έναν νόμο χωρίς κοινοβουλευτική ψηφοφορία], οι περισσότεροι βουλευτές θα ψηφίσουν υπέρ μιας πρότασης μομφής.

Νομίζω ότι θα επιστρέψουμε σε αυτό που συνέβη στην τρίτη και τέταρτη δημοκρατία: δύο ή τρεις διαφορετικές κυβερνήσεις θα μπορούσαν να προκύψουν τους επόμενους μήνες.

Θα μπορούσε ο Εμανουέλ Μακρόν να διαλύσει ξανά τη συνέλευση σε ένα χρόνο;

Αν τα καταφέρει μέχρι εκείνη την ημερομηνία, δεν θα ήταν έκπληξη. Αλλά ας μην ξεχνάμε ότι η Γερουσία που κατέχει η LR είναι η δεύτερη θεσμική δύναμη αμέσως μετά τον Εμμανουέλ Μακρόν. Οι Ρεπουμπλικάνοι έχουν επίσης μια βασική ομάδα στην Εθνοσυνέλευση.

Αλλά ας φανταστούμε ότι οι διαδοχικά διορισμένες κυβερνήσεις πέφτουν η μία μετά την άλλη. Μπορούμε να κάνουμε όσες εκλογές θέλουμε, θα επιστρέψουμε συστηματικά στο σημείο εκκίνησης.

Νομίζω ότι τότε όλοι θα πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να προετοιμαστούν για τη μετάβαση στην Έκτη Δημοκρατία. Ο θεσμικός ιστορικός Phillippe Fabry μιλάει για αυτό εδώ και πολύ καιρό και αυτό που ανακοίνωσε συμβαίνει. Επομένως, δεν θα έχουμε άλλη επιλογή από το να δημιουργήσουμε μια συντακτική συνέλευση και μια νέα δημοκρατία.

ΠΗΓΗ: Französischer Kolumnist: „Wir erleben einen Zusammenbruch des politischen Systems“ (epochtimes.de)

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΜΑΡΙΓΩ ΖΑΡΑΦΟΠΟΥΛΑ