Γερμανός ανεξάρτητος ευρωβουλευτής για την επανεκλογή von der Leyen: "Ε.Ε. & δημοκρατία...kaputt"

Martin Sonneborn

Το ΕΛΚ έχει κυβερνήσει περισσότερο από τον Στάλιν ή τη Μέρκελ. 

Με αυτόν τον τρόπο, διαμόρφωσε σταθερά την Ε.Ε., με την von der Leyen ως φιγούρα και προσωποποιημένη έκφραση της δημοκρατικής παρακμής. 

Αυτό γράφει ο Martin Sonnenborn μετά τις εκλογές της Leyen.

Ο Martin Sonneborn εισήλθε στο Ευρωκοινοβούλιο πριν από 10 χρόνια ως σατιρικός. Τώρα κάθεται εκεί εδώ και χρόνια και έχει εξελιχθεί σε ένα από τα σημαντικότερα μέλη του κοινοβουλίου. Γνωρίζει όλο και καλύτερα το μηχανοστάσιο της εξουσίας της Ε.Ε., αλλά κράτησε την κριτική του με αιχμηρή πένα. 

Στο κείμενο για την εκλογή της von der Leyen, διαλύει το μεταδημοκρατικό σύστημα της Ε.Ε. και επικεντρώνεται κυρίως στο ΕΛΚ, το οποίο κυβέρνησε περισσότερο από τον Στάλιν, τον Μάο ή τη Μέρκελ.

Εδώ είναι το κείμενο ελαφρώς συντομευμένο με έμφαση στο CPM, το οποίο εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο 'X':

ΕΕ & Δημοκρατία ...kaputt

Οι ψήφοι των Πρασίνων, οι οποίοι τους εξέλεξαν από «ευθύνη», ήταν τελικά καθοριστικές για την εκλογή της von der Leyen. (SkullSmiley!)

Πριν από περισσότερα από 20 χρόνια, ο κοινωνιολόγος, Ευρωπαίος Επίτροπος και (αργότερα) εξευγενισμένος Ralf Dahrendorf, σημαντικός εκπρόσωπος της φιλελεύθερης ιδέας της κοινωνίας και του κράτους εκείνη την εποχή, διέγνωσε τις «κρίσεις της δημοκρατίας».

Η αναμφίβολη ροπή προς την κρίση τίθεται στον πληθυντικό με βάσιμους λόγους, αφού ΜΙΑ κρίση – όπως γνωρίζουμε από τον Lukàcs και άλλους – φυσικά δεν περιορίζεται ποτέ στην απομονωμένη υποπεριοχή στην οποία προσπαθεί κανείς να την μειώσει γλωσσικά. Μια πραγματική κρίση επηρεάζει πάντα το σύνολο ενός συστήματος – ήδη λογικά.

«Η σημερινή κρίση της δημοκρατίας είναι μια κρίση ελέγχου και νομιμότητας», λέει ο Dahrendorf. 

Η μεταδημοκρατική εποχή έχει ξεκινήσει – που χαρακτηρίζεται από μια κρίση των εθνικών κρατών (ως υπαρξιακή συνθήκη της δημοκρατίας), έναν «θεμελιωδώς ανιδιοτελή και απαθή πληθυσμό», μια απώλεια σημασίας και ελέγχου των κοινοβουλίων, που προκαλείται από τον αναδυόμενο ανταγωνισμό από μη κυβερνητικές οργανώσεις και δεξαμενές σκέψης, πολυεθνικές εταιρείες και ιδιώτες – εν ολίγοις: μια παγκόσμια τάξη που σχηματίζεται. 

Αυτό συνδέεται με την απώλεια διαφάνειας στη διαδικασία λήψης πολιτικών αποφάσεων, η οποία (αναγκαστικά) οδηγεί σε έναν «υφέρποντα αυταρχισμό».

Λίγο περισσότερο από 20 χρόνια αργότερα, μια «πλατφόρμα» πολιτικών 'clubbers', πρόσφατα απονομιμοποιημένη από τις τελευταίες εκλογές της Ε.Ε., ενώνεται με  υπερπληρωμένους κρετίνους του τμήματος δημοσίων σχέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για να επιδιώξει την ορκωμοσία μίας αντιδημοκράτη που έχει εκτεθεί σε πολλαπλά σκάνδαλα. Η Δημοκρατίας στην Πράξη», βρυχώνται 25 μπλε αφίσες για αυτή την τελευταία αυτο-εικονογραφημένη κοινοτοπία (σε χλιαρά προσομοιωμένες εθνικές γλώσσες) στις πύλες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο, ενώ στα δημοκρατικά ανεξήγητα πίσω δωμάτια του εσωτερικού του κτιρίου, το ΕΛΚ, η πιο τοξική από αυτές τις πολιτικές ενώσεις, πειραματίζεται με τη διαιώνιση της άσκησης της εξουσίας του.

Το ΕΛΚ κυβερνά στις Βρυξέλλες εδώ και 25 χρόνια. Αυτό είναι ένα ολόκληρο τέταρτο του αιώνα, μεγαλύτερο από τον Στάλιν, τον Πολ Ποτ και τον Μάο Τσεντόνγκ - πιθανώς ακόμη περισσότερο και από τους τρεις μαζί.

Αντίθετα με την εντύπωση που δημιουργείται με τη βοήθεια των μέσων ενημέρωσης, αυτό το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα δεν είναι καθόλου κόμμα, αλλά μια "διεθνής ένωση" σύμφωνα με το βελγικό δίκαιο. Ένα κλαμπ! Αυτό υποβαθμίζει τον λογιστή εξουσίας του CSU και πρόεδρο του ΕΛΚ Manfred Weber από τον ακτινοβόλο ηγέτη, καθώς θα ήθελε να είναι στυλιζαρισμένος στον αμήχανο πρόεδρο του συλλόγου που πραγματικά είναι.

[…]

Υπάρχουν πολλοί υποστηρικτές του αναβολέα: από τους Σοσιαλδημοκράτες, οι οποίοι είναι εμφανώς έτοιμοι για αυτοβεβήλωση, μέχρι τους φιλελεύθερους, οι οποίοι παραδοσιακά αναπτύσσονται μαζί με τους λομπίστες, μέχρι τους Πράσινους που αφιερώνουν την εξουσία και επιλεγμένους εκπροσώπους του λεγόμενου πολιτικού δεξιού εξτρεμιστή.

Το όλο σχέδιο του ΕΛΚ δεν είναι παρά μια καλολαδωμένη μηχανή για την οργάνωση της δικής του διατήρησης της εξουσίας, η οποία φυσικά περιλαμβάνει τη συνεργασία με όλα και όλους όσους μπορούν να παράσχουν σε αυτή την ένωση την τυπικά απαιτούμενη κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Το ΕΛΚ το "κάνει" με όλους – δεν διαφέρει από τον τύπο, τον οποίο τοποθετεί στην κορυφή. Η ιέρεια των αξιών von der Leyen χέρι-χέρι με την Ιταλίδα νεοφασίστα Τζώρτζια Μελόνι με partner look σε βερικοκί χρώμα, το οποίο είναι ένα θεμελιωδώς άγευστο θέαμα από πολλές απόψεις.

Χέρι-χέρι με τον ελληνο-αμερικανό τραπεζίτη Μητσοτάκη, ο οποίος παρακολουθούσε πολιτικούς της αντιπολίτευσης, δημοσιογράφους και ΜΚΟ για χρόνια με ισραηλινό 'spyware'. 

Χέρι-χέρι με τον Alexander de Croo, ο οποίος έγινε γνωστός μόνο στο Βέλγιο για την προσπάθειά του να μετατρέψει το λεγόμενο νομικό κράτος σε ένα άψογο κράτος επιτήρησης - με βιομετρική αναγνώριση προσώπου, αυτοματοποιημένη διατήρηση δεδομένων και διάφορες άλλες παρανομίες. Ο κατάλογος θα μπορούσε να συνεχιστεί.

Αυτό που έχει γίνει με την Ε.Ε. τα τελευταία 25 χρόνια – με την κ.von der Leyen ως το λογικό και τελικό σημείο κορύφωσης – είναι το έργο της και αυτό της ένωσής της: Αμερικανοποίηση, ΝΑΤΟ-ποίηση και στρατιωτικοποίηση.

Η βάση της φτώχειας του 25%, η οποία είναι σταθερή από την αρχή της συλλογής δεδομένων της Ε.Ε., η διάβρωση των μεσαίων τάξεων και η φτωχοποίηση των φτωχών, η ανυπολόγιστα αυξανόμενη ανισότητα.

Επιπλέον, υπάρχει περιφρόνηση για τις συνθήκες, τους θεσμούς και τη δημοκρατία: αυτοδυναμία, ανοιχτές παραβιάσεις του νόμου και νεποτισμοί, παρασκηνιακές ανοησίες και ανοιχτή διαφθορά. 

Επιπλέον, υπάρχει έλλειψη διαφάνειας και οργανωμένη καταστρατήγηση της δημοκρατικής λογοδοσίας – συνοδευόμενη από μια αποικιακή παιδαγωγική απολυταρχία που αγγίζει κατάφωρα τα όρια της περιφρόνησης για τους πολίτες και τη δημοκρατία.

Η ύφεση, η αποβιομηχάνιση, η καταστροφή της οικονομικής και κοινωνικής ουσίας, η αποφιλελευθεροποίηση του κοινωνικού λόγου, η αυταρχική στροφή με τη λογοκρισία, τον έλεγχο και την επιτήρηση των πληροφοριών, οι συναλλαγές με αμερικανικές εταιρείες, δεξαμενές σκέψης και κατεστημένα συμφέροντα.

Η περιφρόνηση των υποχρεωτικών διαδικασιών της Ε.Ε. και των δεσμευτικών κανονισμών, καθώς και η σαφής παραβίαση των ευρωπαϊκών και διεθνών νομικών αρχών.

Η παρακμή των υλικών και πνευματικών υποδομών, της εκπαίδευσης, της σοφίας, της υγειονομικής περίθαλψης, των μεταφορών, της διαλεκτικής, της διοίκησης, του ψηφιακού πράγματος του μέλλοντος.

Αποκαλύφθηκε ύβρις, πολιτικοί λανθασμένοι υπολογισμοί, συνεχής υπερβολική ρύθμιση. Η γεωστρατηγική ασημαντότητα. Η διάβρωση και η παρακμή όλων των συγγενών αξιών τους.

Αναμφίβολα, όποιος εξακολουθεί να αναρωτιέται κάτι τέτοιο, οφείλει τις πιο καταστροφικές ανεπιθύμητες εξελίξεις ολόκληρης της (πολιτικής) ζωής του στο ΕΛΚ. 

Και πώς, πρέπει πραγματικά να ρωτήσει κανείς, υποτίθεται ότι θα αλλάξει κάτι σε αυτήν την Ε.Ε., ενδεχομένως προς το καλύτερο, αν μια και η αυτή ένωση κυβερνά πάντα εκεί;

70 χρόνια μετά την έναρξη του ευρωπαϊκού εγχειρήματος, όλες οι ελπίδες για μια ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ – σε καλύτερες, δικαιότερες, πιο δημοκρατικές, πιο διαφανείς, προσανατολισμένες στον πολίτη, προσανατολισμένες στο κοινό καλό και ειρηνικές εποχές – έχουν εξανεμιστεί χωρίς να αφήνουν υπολείμματα.

Για όλες τις πολιτικές δυνάμεις στο Κοινοβούλιο της Ε.Ε. που μεταμφιέζονται σε «(φιλο)ευρωπαίους» και «δημοκράτες», δεν είναι πλέον αρκετό να κρατήσουν την πνευματική και ανθρώπινη έλλειψη φιλικότητας του συστήματος που βοήθησαν να δημιουργηθεί. 

Ασυγκίνητοι, παρασύρονται από τον έναν εξτρεμισμό στον άλλο: Πόλεμος, χρέος και επιτήρηση υποτίθεται ότι είναι η συντονισμένη συνοδεία ενός αηδιαστικού σφαγείου (το οποίο υπό την von der Leyen μπορεί να νομιμοποιηθεί ηθικά μόνο με δυσκολία), το οποίο με τη σειρά του συνίσταται στην ομαλή κατάρρευση και ελεγχόμενη κατεδάφιση όλων των αναπόσπαστων θεμελίων των πολιτισμένων κοινωνικών δομών.

Μετά τις γλωσσικές και εμβληματικές στροφές, που έφεραν την κυριαρχία του λόγου και στη συνέχεια της εικόνας, οι Ευρωπαίοι αντιμετωπίζουν τώρα την ολοκληρωτική στροφή, την αυταρχική μιλιταριστική στροφή.

Ο ιδεολογικός ακρογωνιαίος λίθος αυτής της νέας Ευρώπης είναι αυτός: το άθροισμα όλων αυτών των στροφών που προκαλούν ναυτία, τοποθετημένες ως ένα βάρβαρο όπλο επίθεσης, στο οποίο οι πρόθυμοι κοινοβουλευτικοί στρατιώτες (και τα φερέφωνα των μέσων ενημέρωσης) συνήθως αποδίδουν το σημασιολογικό τους αντίθετο – ειρήνη, ελευθερία, δημοκρατία – βλ. Όργουελ – μαζί με το υπαρξιακά μεγαλύτερο ΤΙΠΟΤΑ – με την έννοια του Dahrendorf – μεταδημοκρατικό, θα έπρεπε σχεδόν να πει κανείς: μετα-πολιτική παγκόσμια τάξη ποτέ και αυτό είναι τόσο απόλυτο, περιεκτικό και ανεξήγητο που κάποτε οδήγησε στον υπαρξισμό και σήμερα σε έναν Πρόεδρο της Επιτροπής όπως η von der Leyen. Το φιλοσοφικό και ηθικό τίποτα που αντιπροσωπεύει όχι μόνο έχει φτάσει στο (αντι)δημοκρατικό σημείο καμπής του, αλλά το έχει μακράν ξεπεράσει.

Von der Leyen & ΕΛΚ. Η φράση και το τίποτα.

[..]

Τα κριτήρια που έθεσε ο Dahrendorf για μια νόμιμη άσκηση εξουσίας δοκιμάζονται όσον αφορά αυτή την Ε.Ε., η οποία έχει παραμορφωθεί από το ΕΛΚ και τη von der Leyen: η δυνατότητα μιας μη βίαιης επέλευσης αλλαγών, ο πλήρης έλεγχος εκείνων που ασκούν εξουσία και η πραγματική συμμετοχή των πολιτών στην άσκηση της εξουσίας αναζητούνται μάταια σε αυτήν την Ε.Ε.. 

Η παραιτημένη ανησυχία του πληθυσμού απέναντι σε αυτή τη δομή εξουσίας, η οποία μεταμφιέζεται σε «πολιτική», είναι το αποτέλεσμα της περαιτέρω αποσύνδεσης του πολιτικού εποικοδομήματος και της κοινωνίας των πολιτών. Βλέπουμε, σύμφωνα με τα λόγια του Έγελου, την (αδυσώπητη) αποσύνθεση της δημοκρατικής ηθικής.

H Von der Leyen είναι μια φιγούρα και προσωπική έκφραση της (ηθικής) παρακμής της δημοκρατίας, της διαστρεβλωμένης εικόνας της κατάστασης της Ε.Ε., της προσωποποίησης της μεταδημοκρατικής κρίσης. 

Αυτό που περιέγραψε ο Dahrendorf πριν από 20 χρόνια μπορεί εύκολα να φανεί στην Ε.Ε. σήμερα - και στην κ. von der Leyen. 

Σχεδόν κανείς δεν θα μπορούσε να ενσαρκώσει την κατάσταση κρίσης της πολιτικής σφαίρας που περιλαμβάνει το σύστημα – την αποδημοκρατικοποιημένη δημοκρατία – πιο εύστοχα από την von der Leyen, η οποία είναι η τέλεια μεταδημοκρατική επιλογή. Και – όχι μόνο με αυτή την έννοια – τόσο κατάλληλη για το αξίωμά της, όσο ο Τζο Μπάιντεν είναι για το δικό του.

Η αποσύνθεση της εξωτερικής τάξης πηγαίνει αναπόφευκτα χέρι-χέρι με την αποσύνθεση της εσωτερικής τάξης. 

«Όταν η άρχουσα τάξη έχει χάσει τη συναίνεση, δηλαδή όταν δεν «καθοδηγεί» πλέον, αλλά μόνο «κυβερνά», η κρίση συνίσταται «ακριβώς στο γεγονός ότι η γριά – με συγχωρείτε: το παλιό πεθαίνει και το νέο δεν μπορεί να γεννηθεί», γράφει ο Gramsci για τη λεγόμενη μεσοβασιλεία, αυτή την κατάσταση πολιτικού διαστήματος που παράγει τα πιο περίεργα συμπτώματα ασθένειας. 

Είναι η ώρα των τεράτων.

Κανένας λογικός άνθρωπος δεν μπορεί να εκπλαγεί από το γεγονός ότι το οραματικό πνεύμα εκείνων που καθοδηγούν την Ε.Ε. σε αυτήν την μεσοβασιλεία συμπίπτει με εκείνο εκείνων για τους οποίους δημιουργήθηκε. Αυτή είναι, αυτή θα είναι – η εποχή των τεράτων και των ηλιθίων.

Και τώρα πάμε πισίνα!

Εικόνα: Ευρωπαϊκή Ένωση

ΠΗΓΗ: Sonneborn zur Leyen-Wahl: "EU & Demokratie kaputt" (tkp.at)

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΜΑΡΙΓΩ ΖΑΡΑΦΟΠΟΥΛΑ