Οι εργαζόμενοι στους σιδηροδρόμους κλειδώνονται ακόμη και στην καμπίνα τους μέχρι τον επόμενο σταθμό από φόβο για τους μετανάστες

Θεωρείται πολιτικά εξαιρετικά «μη ορθό» και μέχρι στιγμής αποτελούσε ένα απόλυτο θέμα ταμπού που σχεδόν κανείς δεν τολμούσε να συζητήσει δημόσια.

Διόλου περίεργο, δεδομένου ότι υπάρχει μια ακραία εκρηκτική δύναμη στην κοκκινοπράσινη Γερμανία: ο φόβος είναι διάχυτος στους γερμανικούς σιδηρόδρομο.

Πηγαίνει τόσο μακριά που οι εργαζόμενοι κλειδώνονται από φόβο στην καμπίνα τους από φόβο για τους μετανάστες - όπως αναφέρει τώρα ανοιχτά ένας υπάλληλος του συνδικάτου σιδηροδρόμων και μεταφορών (EVG) στη Θουριγγία.

Οι προσβολές, οι απειλές και οι επιθέσεις με μαχαίρια είναι πλέον στην ημερήσια διάταξη της Deutsche Bahn.

Όταν ρωτήθηκε ποιος είναι υπεύθυνος για αυτό, η διευθύντρια του τομέα της EVG Steffi Recknagel λέει ειλικρινά: Οι κύριοι δράστες είναι νέοι αιτούντες άσυλο. Το να πούμε αυτό το προφανές γεγονός θεωρείται μια ιδιαίτερα κακή περίπτωση αίρεσης στην Γερμανία το 2024.

Ειδικά στα τοπικά τραίνα, οι εργαζόμενοι στους σιδηροδρόμους εκτίθενται όλο και περισσότερο σε επιθέσεις από επιβάτες, δήλωσε ο σιδηροδρομικός εργαζόμενος σε συνέντευξή του στον Göran Schattauer από το "Focus Online": Για το σιδηροδρομικό προσωπικό στη Θουριγγία, η δουλειά είναι "μερικές φορές απειλητική για τη ζωή".

«Προσβολές, απειλές, επιθέσεις με μαχαίρια»

«Αυτές είναι περιγραφές που σε αφήνουν άφωνο, που πυροδοτούν θυμό», γράφει ο Schattauer, τον οποίο εξακολουθώ να γνωρίζω από την εποχή που ήμασταν μαζί στο γραφείο σύνταξης: «Τρομακτικές σκηνές, που βιώνουν σχεδόν καθημερινά οι οδηγοί τραίνων και οι συνοδοί τραίνων στη Θουριγγία: λεκτική και σωματική βία, προσβολές, απειλές, επιθέσεις με μαχαίρια».

«Έχω κατά μέσο όρο τρεις υπαλλήλους την εβδομάδα που κάθονται στο γραφείο μου στην Ερφούρτη για νομικές συμβουλές. Τους επιτέθηκαν, τους έφτυσαν, τους προσέβαλαν, τους απείλησαν ή τους έσπρωξαν», λέει η Steffi Recknagel.

«Η χειρότερη περίπτωση ήταν ότι μία εισπράκτορας τραίνου απειλήθηκε με μαχαίρι», αναφέρει ο σιδηροδρομικός εργαζόμενος σε συνέντευξή του στον Schattauer.

Μία άλλη δέχθηκε επίθεση από πίσω: «Επιχείρησαν να την πνίξουν». Σε άλλα περιστατικά, εργαζόμενες «χαστουκίστηκαν στο πρόσωπο», «κλωτσήθηκαν», «τραβήχτηκαν από το σακκάκι» με «εντελώς επιθετικές διαθέσεις». Προτάσεις όπως "Εσύ ως γυναίκα δεν έχεις τίποτα να μου πεις!"

Υπάρχουν προβλήματα σε αρκετές διαδρομές στη Θουριγγία, λέει ο συνδικαλιστής Schattauer.

Ωστόσο, εκεί που είναι ιδιαίτερα «ακραίο» είναι στην διαδρομή περίπου 50 χιλιομέτρων μεταξύ Ερφούρτης και Suhl. Εκεί βρίσκεται το κέντρο πρώτης υποδοχής προσφύγων στη Θουριγγία.

Αρκετές εκατοντάδες μετανάστες ζουν σε αυτό, ειδικά από τη Συρία, το Αφγανιστάν και την Τουρκία. Πολλοί από αυτούς παίρνουν τακτικά το τραίνο για την Ερφούρτη και πίσω, λέει ο Schattauer.

Η ίδια οδηγεί τη διαδρομή Ερφούρτη-Suhl κάθε μέρα, είπε η Recknagel σε συνομιλία με τον συνάδελφό της: «Και δυστυχώς πρέπει να το πω ως εξής: Είναι κυρίως νέοι άνδρες από το αρχικό κέντρο υποδοχής που συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο στα τραίνα μας. Είναι πάντα έξω σε ομάδες και αισθάνονται δυνατοί μαζί».

Όποιος προσπαθεί να επιστήσει την προσοχή των νεαρών ανδρών στους κανόνες και τους νόμους στη χώρα υποδοχής τους πρέπει να αναμένει αντίθετους ανέμους, σύμφωνα με τον συνδικαλιστή: «Πρόσφατα, ένας επιβάτης που παρενέβη απειλήθηκε επίσης. Αν συμβεί κάτι κατά το ταξείδι, κανείς λέει στον εαυτό του: Θα προτιμούσα να κοιτάξω μακριά προτού γίνω το επόμενο θύμα».

Σύμφωνα με την έκθεση, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στους σιδηροδρόμους προτιμούν συνήθως να αποφεύγουν τις συγκρούσεις.

«Μερικές φορές είναι απειλητικό για τη ζωή. Οι άνθρωποί μας φοβούνται, φοβούνται πολύ», λέει η Steffi Recknagel: «Έχουμε υπαλλήλους που λένε: Αν αυτές οι ομάδες είναι στο τραίνο, τότε δεν ελέγχω τα εισιτήρια. Στην συνέχεια, κάθομαι μπροστά στον μηχανοδηγό ή κλειδώνομαι στην καμπίνα μου μέχρι να φθασουμε σε έναν ασφαλή σταθμό και να κατέβουν».

Το γεγονός ότι οι δυνάμεις ασφαλείας ταξιδεύουν τώρα με πολλά τραίνα δεν είναι αρκετό, λέει εργαζόμενη στους σιδηροδρόμους. Από τη μία πλευρά, εξακολουθούν να υπάρχουν πολύ λίγοι, και από την άλλη πλευρά, «δύσκολα μπορούν να κάνουν περισσότερα εκτός από το να τους κατεβάσουν από το τραίνο στον επόμενο σταθμό».

Στην συνέχεια, οι δράστες συνήθως απομακρύνονται και ανακρίνονται από την αστυνομία, αλλά απελευθερώνονται αμέσως.

«Μια εβδομάδα αργότερα, έχουμε τους ίδιους ανθρώπους πίσω στο τραίνο και το όλο πράγμα επαναλαμβάνεται», είπε ο σιδηροδρομικός υπάλληλος στον Schattauer: «Τίποτε δεν συμβαίνει, τίποτε δεν συμβαίνει».

«Εν μέρει περισσότερο από απειλητικό»

Σύμφωνα με την έκθεση, το συμβούλιο εργαζομένων της ιδιωτικής σιδηροδρομικής εταιρείας "Süd-Thüringen-Bahn" έχει πλέον στραφεί ακόμη και στην κρατική κυβέρνηση με έκκληση για βοήθεια.

Σε μία επιστολή φωτιά που εστάλη τον Μάρτιο - σύμφωνα με τον Schattauer "ένα έγγραφο που τρομάζει και ταρακουνά - οι εκπρόσωποι των εργαζομένων διαμαρτύρονται για την κατάσταση ασφαλείας στα τοπικά τραίνα. Το περιγράφουν ως «δραματικό» και μιλούν για μια «μερικές φορές περισσότερο από απειλητική» εξέλιξη.

Η επιστολή αναφέρει ότι «άτομα με μεταναστευτικό υπόβαθρο» από το κέντρο των αιτούντων άσυλο στο Suhl είναι κυρίως υπεύθυνα για τις επιθέσεις. Και περαιτέρω: «Δεν μιλάμε για εξαιρέσεις ή περιβόητες "μεμονωμένες περιπτώσεις", αλλά για σχεδόν καθημερινά περιστατικά».

Πολλοί από τους δράστες δεν έχουν εισιτήρια και συμπεριφέρονται επιθετικά κατά τη διάρκεια των ελέγχων.

Οι γυναίκες συνάδελφοι, εκτός από τις γροθιές και τις κλωτσιές, έχουν δεχθεί «σεξιστικές, προβολές και τις έχουν φτύσει με αηδιαστικό τρόπο».

Μερικοί από τους μετανάστες έχουν μέχρι και κατεβάσει τα παντελόνια τους και έχουν δείξει τα γεννητικά τους όργανα στις σιδηροδρομικούς υπαλλήλους, αναφέρει ο Schattauer από την επιστολή.

Αναφέρει επίσης τις «υπερβολές βίας μεταξύ των ίδιων των μελών αυτής της ομάδας ανθρώπων».

Αυτό στην συνέχεια οδηγεί σε ενεργοποίηση του φρένου έκτακτης ανάγκης, όπου κατά την διαδικασία, πρέπει να ξεκλειδωθούν οι πόρτες σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης στον ανοιχτό δρόμο.

Σε μια περίπτωση, μια «συνάδελφος έπρεπε να συνεχίσει το ταξείδι της προς το σταθμό Suhl με τον φόβο του θανάτου και με ένα βαγόνι βαριά μολυσμένο από ανθρώπινο αίμα».

«Δεν χρειάζεται να μιλήσουμε για τις ψυχολογικές συνέπειες για την ακόμη πολύ νεαρή συνάδελφό μας και τους επιβάτες σε αυτό το σημείο ενόψει των σκηνών, οι οποίες θα μπορούσαν να προέρχονται από μια ζώνη εμφυλίου πολέμου», συνεχίζει η επιστολή.

Υπάρχουν επίσης αναφορές για ένα περιστατικό στο σιδηροδρομικό σταθμό στη μικρή πόλη Zella-Mehlis.

Μία σιδηροδρομική υπάλληλος έπρεπε να «προστατεύσει δύο νεαρά κορίτσια που παρενοχλήθηκαν σοβαρά από μέλη της προαναφερθείσας ομάδας ανθρώπων».

Ως αποτέλεσμα, «απειλήθηκε και εκφοβίστηκε σε τέτοιο βαθμό» που έπρεπε να «υποχωρήσει σε άτακτη φυγή πάνω από τις ράγες για να μην πέσει θύμα άμεσης σωματικής βίας!»

Σύμφωνα με τον Schattauer, το συμβούλιο εργαζομένων γράφει στην επιστολή: «Μιλάμε για μια μητέρα δύο παιδιών στην οποία δεν θέλουμε να εξηγήσουμε γιατί η μητέρα τους είναι στο νοσοκομείο ή δεν επιστρέφει καθόλου στο σπίτι!»

Η κατάσταση είναι πλέον τόσο δραματική που ακόμη και οι σύζυγοι αναγκάζονται να συνοδεύσουν τις συζύγους τους που εργάζονται για το σιδηρόδρομο ιδιωτικά στο τραίνο για να τις «προστατεύσουν»!

Στην επιστολή, οι συντάκτες διαμαρτύρονται ότι οι πολιτικοί μιλούν επανειλημμένα για «ένταξη» και «ανοχή προς τους μετανάστες».

Αντιτείνουν αυτό: «Πώς μπορείτε να περιμένετε από τους πολίτες αυτής της χώρας να είναι ανοιχτοί στην πολιτική για τους πρόσφυγες που εφαρμόζετε όταν – σχεδόν κάθε μέρα, και όχι μόνο στα μέσα μαζικής μεταφοράς! – γίνονται μάρτυρες τέτοιας βίας, αποκτήνωσης και απόλυτης περιφρόνησης για τους νόμους και την κοινωνία μας... ;"

Οι περισσότεροι δράστες δεν έχουν τον παραμικρό σεβασμό για το γερμανικό κράτος και τη γερμανική αστυνομία.

Πώς τότε θα σέβονται τους υπαλλήλους υπηρεσιών του Süd-Thüringen-Bahn και τις δυνάμεις ασφαλείας που έχουν αναπτυχθεί, ρωτά το συμβούλιο επιχείρησης, σύμφωνα με την έκθεση. Πρόκειται για «ένα απόλυτο αστείο».

Οι υπογράφοντες καλούν την κυβέρνηση να «εκτονώσει ή να θέσει τέλος σε αυτές τις σκανδαλώδεις συνθήκες εγκαίρως». Κάποιος θεωρεί ότι οι πολιτικοί έχουν καθήκον, διότι: "Ποιος, αν όχι εσείς, προκάλεσε αυτές τις συνθήκες;"

Σύμφωνα με τον Schattauer, οι εκπρόσωποι των εργαζομένων γράφουν επίσης ότι γνωρίζουν ότι θα μπορούσαν να «ωθηθούν σε μια συγκεκριμένη πολιτική γωνία» με τις περιγραφές τους και να χαρακτηριστούν ως «ξενοφοβικοί» ή ακόμα και «δεξιοί εξτρεμιστές»: «Αλλά σε αυτό το σημείο πρέπει να μιλήσουμε ξεκάθαρα!»

Πραγματικά επαρκές;

Σύμφωνα με την έκθεση, η επιστολή οδήγησε σε συνάντηση εκπροσώπων της σιδηροδρομικής εταιρείας, της ομοσπονδιακής αστυνομίας και του Υπουργείου Μεταφορών της Θουριγγίας στα τέλη Απριλίου.

Συμφώνησαν να ενισχύσουν το προσωπικό ασφαλείας στη γραμμή Ερφούρτης-Suhl. Το κρατίδιο της Θουριγγίας υποσχέθηκε να καλύψει τα έξοδα.

Επιπλέον, θα πραγματοποιούνται τώρα τέτοιες συναντήσεις κάθε τρεις μήνες και πρόκειται να αναπτυχθεί μια «αντίληψη ασφάλειας».

Σε συνομιλία με τον Schattauer, ωστόσο, η συνδικαλίστρια των σιδηροδρόμων Steffi Recknagel έχει αμφιβολίες για το αν αυτό θα βοηθήσει πραγματικά: «Οι πολιτικοί έδειξαν κατανόηση και υποσχέθηκαν υποστήριξη, αλλά τώρα θέλουμε επιτέλους να δούμε γεγονότα!»

Δεν είναι ακόμη σαφές πότε θα έρθουν τα χρήματα που υποσχέθηκαν και πόσοι επιπλέον υπάλληλοι ασφαλείας μπορούν να αναπτυχθούν στην προβληματική διαδρομή.

Η συνδικαλίστρια θα ήθελε να δει «περισσότερους χειρισμούς» για τις δυνάμεις ασφαλείας και μια «συνεπή δίωξη» των δραστών.

Αυτό που συμβαίνει στα τραίνα στη Βαυαρία είναι μια αντανάκλαση των συνθηκών στην κοινωνία μας, λέει: «Δεν μπορεί απλώς να απορριφθεί».

Όσο συγκλονιστικές κι αν είναι οι συνθήκες που περιγράφονται – είναι ευχάριστο το γεγονός ότι θαρραλέοι άνθρωποι απευθύνονται σε αυτές και ότι τουλάχιστον αναφέρονται σε ένα σημαντικό μέσο.

Φανταστείτε για μια στιγμή ότι ήταν το αντίστροφο – να μην ήταν «άνθρωποι που έχουν ζήσει εδώ για μεγάλο χρονικό διάστημα» που απειλούνταν τακτικά από μετανάστες, αλλά μετανάστες από Γερμανούς.

Αυτό θα το σερβίραμε στα μεγάλα μέσα ενημέρωσης, θα ήταν ένα από τα κεντρικά θέματα.

Δημοσιογραφική προδοσία

Αλλά όπως έχουν τα πράγματα, με λίγες εξαιρέσεις όπως η παρούσα, τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης αποκρύπτουν αυτά τα τεράστια προβλήματα, τα οποία κάνουν τους ανθρώπους να φοβούνται πολύ, ή στην καλύτερη περίπτωση να τα αναφέρουν σε μία κρίση ευσυνειδησίας στα ψιλά γράμματα, έτσι ώστε σχεδόν κανείς να μην τα βλέπει.

Αυτή η άγνοια, αυτή η προδοσία βασικών δημοσιογραφικών αρχών είναι μία από τις κύριες αιτίες των συνθηκών που περιγράφονται.

Για πόσο καιρό τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και μεγάλα τμήματα της πολιτικής θέλουν να κάνουν τα στραβά μάτια και να αποκρύπτουν ή να αποσιωπούν το πρόβλημα;